/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F04%2FJWIOHWIqBH5tlG1745404016.jpg)
Als op 9 mei de Giro d'Italia van start gaat dan is dat met een hoop Nederlanders. Onder meer aan de start: Dylan van Baarle, Steven Kruijswijk, Wilco Kelderman, Olav Kooij, Bauke Mollema, Wout Poels en Casper van Uden. De belangrijkste renner voor het rijden van een klassement is echter Thymen Arensman.
Training
Hij keert terug daar waar het vorig jaar op dag één helemaal misging. Arensman verloor in de eerste de beste etappe meteen minuten. Hij herstelde zich en eindigde uiteindelijk nog zesde in het algemeen klassement. Maar het moest anders, want in training en voeding ging hij over de limiet. Hij was te licht en deed te veel.
In gesprek met Procycling zegt Arensman dat dat voortkwam uit een vorm van onzekerheid. "Ik wilde het gevoel hebben dat ik er alles aan had gedaan juist omdat ik het zo graag goed wilde doen. Soms stond er een duurtraining op mijn schema van vier of vijf uur, afhankelijk van mijn gevoel op de fiets. Voelde ik me goed, dan deed ik vijf uur en tien minuten. Voelde ik me slecht of vermoeid dan deed ik ook vijf uur en tien minuten."
Bij zijn ploeg INEOS Grenadiers werd er wel iets van gezegd, aldus de renner. "Mijn trainer en voedingsdeskundige zagen natuurlijk ook dat mijn gewicht te laag was. Het was belangrijk dat ik mijn voedingsschema zou volgen. Maar in plaats daarvan zei ik 'ja' en deed ik 'nee'. Ik was zo eigenwijs en zo gedreven om te willen presteren. De fout die ik maakte was dat ik het op de verkeerde manier in mijn hoofd had zitten."
Keurslijf
De druk en stress die hij zichzelf oplegde, zorgden ervoor dat hij fietsen als een keurslijf ging ervaren. "Juist door die enorme intrinsieke motivatie wilde ik altijd meer doen. Zeker in mijn eerste jaar bij INEOS Grenadiers wrong ik mezelf soms uit op training en kwam ik helemaal kapot terug."
"Ik had een beeld in mijn hoofd dat ik pas beter werd als ik 110 procent gaf en mezelf volledig naar de gallemiezen reed. Je kunt jezelf nu eenmaal zoveel pijn doen als je zelf wil. Maar uiteindelijk ga je er niet harder van fietsen en is het mentaal ook lastiger om het trainen vol te houden."
Zesde
Dat hij toch nog zesde werd in de Giro d'Italia maakte Arensman trots. "Maar tegelijkertijd was ik niet blij met hoe het hele traject was gegaan. Ik had voorgaande maanden minder plezier gehad omdat ik mezelf te veel had gepusht. Mezelf helemaal had uitgewrongen om te proberen alles eruit te halen."
"Als je zo lang naar een grote ronde toewerkt en er veel opofferingen voor hebt gedaan, dan kun je begrijpen dat het niet bepaald leuk is als je op de eerste dag meteen minuten verliest. Er is zoveel meer in het leven dan alleen fietsen. Daar dacht ik tijdens die lange voorbereiding soms aan als ik aan het trainen was; aan de dingen die ik miste omdat ik aan het fietsen was."
Zijn hernieuwde mindset leverde al mooie resultaten op dit seizoen. Zo werd de Nederlander vierde in de Ronde van Valencia en eindigde hij derde in Parijs-Nice.
- Cor Vos