Hoe Dirk Kuyt Thijs Zonneveld (indirect) naar de wielersport dreef: 'Ik dacht: ik schop hem over het reclamebord, maar zelfs dat lukte niet'

Thijs Zonneveld ontdekte de wielersport pas rond zijn achttiende, want daarvoor was hij een fanatiek voetballer. In de omschakeling tot wielrenner speelde ook ene Dirk Kuyt indirect een rolletje. Zonneveld vertelde erover in de podcast Altijd Blijven Spelen.

Quick Boys

Al is het niet dat Zonneveld de wielersport toen pas leerde kennen. "Mijn vader koerste op laag niveau, maar hij was er intensief mee bezig en volgde alle wedstrijden. Ik heb het van jongs af aan meegekregen, maar ik heb zelf tot mijn zeventiende gevoetbald. Omdat ik dacht dat ik daar goed in ging worden, maar dat viel uiteindelijk vies tegen."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zonneveld speelde voor VVSB uit Noordwijkerhout. "Op een bepaald moment toen ik hoger en hoger ging voetballen, kwam ik op een leeftijd dat ik de echte talenten tegenkwam. Daar was ik gewoon echt niet goed genoeg voor. Ik kon best leuk ballen, maar zeker niet om er later iets mee te kunnen."

Op een bepaald moment besefte hij dat het in het voetbal niets zou worden. "Ik weet dat moment nog goed. Ik was zestien jaar en we speelden vaak tegen Quick Boys. Ik was midmid en bij Quick Boys speelde Dirk Kuyt midmid. Ik speelde zo'n vier keer per jaar tegen hem. We verloren altijd dik."

"Ik was er op een bepaald moment zo klaar mee dat ik dacht: ik schop hem over de reclameborden, maar ook dat lukte niet. In plaats daarvan sprong hij eroverheen en gleed ik zelf tegen het reclamebord en blesseerde ik mijn knie."

Gelaagd

Voetbal werd 'm niet, waardoor hij vervolgens de focus verlegde naar wielrennen. "Ik dacht: ik kan hem zelfs niet eens over de reclameborden schoppen. Dus ben ik relatief laat begonnen met wielrennen. Misschien net iets te laat. Ik werd op mijn achttiende lid van een wielervereniging. Daarna ging het redelijk snel, maar ik had iets eerder moeten beginnen om nog een trapje verder te komen."

Wat Zonneveld zo aanspreekt aan de wielersport: de gelaagdheid. "Je hebt zoveel verhalen in een wedstrijd, terwijl andere sporten een beperkt aantal hoofdrolspelers heeft. Het is voor een deel fysiek, mentaal en ook tactisch. Er zijn zoveel factoren dat je ze nooit allemaal kunt controleren. Dat kan frustrerend zijn, want je kunt de beste zijn en niet winnen. Maar je kunt tegelijkertijd winnen als je niet de beste bent."