Van dubbelslag Weening tot de Grote Bernal Show: dit waren de 5 laatste Strade Bianche-etappes in de Giro!

De negende etappe van de Giro dit jaar is het hoogtepunt van de eerste week. De rit van zondag start in Gubbio en finisht in Siena, met dezelfde iconische finale als in Strade Bianche. En ook met een aantal gravelstroken uit de voorjaarsklassieker (klik hier voor meer info). De Ronde van Italië zoekt wel vaker de witte wegen van Toscane op. We zetten de laatste vijf Strade Bianche-ritten voor je op een rij.

2024 (etappe 6): Wederopstanding Alaphilippe

Vorig jaar zat er ook al een rit met witte wegen in de Giro. Toen ging de zesde etappe van Viareggio naar Rapolano Terme (iets ten oosten van Siena). Veel gravelstroken zaten daar niet in: één lange en een kleintje. Maar wel veel hoogteverschil. Het werd een bijzonder spannend spel tussen de vluchters en het peloton. Een beresterke Julian Alaphilippe was een van de hoofdrolspelers die dag.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De Fransman van (toen nog) Soudal Quick-Step had goede benen en liet zich sinds lange tijd weer eens opmerken in koers. Maar hij won niet. Alaphilippe reed een ijzersterke finale en reed op een gegeven moment weg met Luke Plapp en Pelayo Sánchez. De drie bleven lang vooruit waarna de Spanjaard van Movistar, die dit jaar nog geen deuk in een pakkie boter rijdt, het sprintje met verve won.

2021 (etappe 11): De grote Bernal show

In 2021 zorgde de Strade Bianche-etappe voor enorme verschillen. De rit ging van start in Perugia en finishte in Montalcino. Onderweg lagen veel wat langere beklimmingen - langer dan in de klassieker in maart. De vluchters mochten om de ritzege vechten, met uiteindelijk Mauro Schmid die Alessandro Covi klopte in de sprint.

Daarachter legden de klassementsrenners al hun kaarten op tafel. Egan Bernal, die drie dagen ervoor de roze trui veroverde op Campo Felice, reed iedereen naar huis. Hij kwam als eerste klassementsman over de finish. Hij won twintig tellen op Aleksander Vlasov, een halve minuut op Simon Yates en minuten op Giulio Ciccone, João Almeida en Remco Evenepoel. Die laatste reed met dichtgeknepen billen over de gravelstroken en verloor bijna twee minuten.

2016 (etappe 8): Kruijswijk is in orde!

Slechts één strook, maar wel diep in de finale en op een lastige klim. De achtste etappe in de Giro van 2016 was daarom een belangrijke. Een handvol aanvallers streed op de Alpe di Poti voor de ritzege. Daarbij ook Moreno Moser, de verrassende winnaar van Strade Bianche 2013. Maar hij won niet. Het was Gianluca Brambilla die soleerde naar de ritzege.

Ook in het peloton ontplofte de koers op de Toscaanse klim. En daar zagen we een ijzersterke Stevan Kruijswijk. De Nederlander liet daar andermaal zien die Giro dat hij klaar was voor iets moois. Dat het verhaal uiteindelijk zou eindigen in een sneeuwmuur wisten we toen nog niet, maar Kruijswijk reed in een select groepje naar de finish in Arezzo. Alleen Alejandro Valverde, Mikel Landa, Esteban Chaves en Ilnur Zakarin waren er nog bij.

2011 (etappe 5): Weening pakt uit met dubbelslag

De vijfde etappe van de Giro d'Italia 2011 ging van Piombino naar Orvieto en kende een finale vol onverharde grindwegen. Van kilometer 151 tot en met kilometer 175 bestond het parkoers louter uit de Strade Bianche. Daarop werd flink gekoerst, met Pieter Weening in de hoofdrol. De Nederlander, toen rijdend voor Rabobank, boekte een fenomenale dubbelslag.

Weening sloot in de finale samen met John Gadret aan bij de eenzame koploper Martin Kohler. Vervolgens ging hij dermate hard tekeer, dat hij zijn twee metgezellen pardoes uit het wiel reed. Op het slotklimmetje in de finishplaats leek Weening stil te vallen, maar in de groep erachter stopte een jonge Steven Kruijswijk vakkundig af. Weening hield een handvol seconden over en won de etappe en veroverde de roze trui!

2010 (etappe 7): Heroïsche regeneditie

De meest memorabele Giro-etappe over gravelwegen van de laatste decennia is toch wel die van 2010. Toen ging de zevende rit naar Montalcino, over spekgladde Toscaanse grindwegen. Het regende namelijk die dag, wat zorgde voor een enorme slijtageslag in de finale.

Bekijk ook

Giro | Herhaling van 2010? Regen voorspeld voor gravelrit naar Siena!  | Wieler Revue

Wordt het zondag net zo'n memorabele dag als vijftien jaar geleden in de Giro? Er ligt gravel en er valt regen...

Cadel Evans en Alexandre Vinokourov waren de sterkste renners in koers. De twee reden een paar keer weg van de rest op de gravelklim naar Montalcino, maar lieten de anderen dan weer terugkomen. Uiteindelijk bleven Evans en Vinokourov over met Damiano Cunego en Marco Pinotti. Het werd een sprintje, gewonnen door wereldkampioen Evans. Vincenzo Nibali was een van de grote slachtoffers die dag. De Haai van Messina werd uit de roze trui gereden en verloor twee minuten.