Wielerwereld neemt afscheid van Ludo Dierckxsens: 'Hij kon geen vlieg kwaad doen'

Terwijl de wielerwereld naar de finale van de achttiende Giro-etappe keek, kwam plots een verschrikkelijk nieuwsbericht binnen. Ludo Dierckxsens was overleden. De 60-jarige Belgische oud-renner werd onwel tijdens een fietsevenement voor het goede doel. Hij werd nog gereanimeerd, maar dat mocht niet meer baten.

Ongekend populair

Daarmee verliest het wielrennen een icoon. Dierckxsens werd pas op latere leeftijd prof, maar groeide uit tot een van de populairste renners van België rond de eeuwwisseling. Dankzij zijn kale kop en kenmerkende brede grijns werd hij ongekend populair. Al helemaal toen hij ook nog eens grote zeges boekte.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

In 1999 werd Diercksens nationaal kampioen op de weg. Gehuld in de Belgische driekleur, als renner van Lampre, won hij een geweldige solo-ritzege in de Tour de France.

Maar meteen daarna ging het mis: de Belg vertelde dat hij kort voor de Tour over een kuur voor zijn knieblessure. Daar was een verboden middel aan te pas gekomen. Hij werd uit koers gehaald en geschorst.

'Enorme gunfactor'

Maar de aanvaller pur sang bleef geliefd. Zo beaamt ook Johan Museeuw. De Leeuw van Vlaanderen reageerde bij Sporza ontdaan over het overlijden van zijn vriend en oud-collega. "Het is véél te vroeg", begint Museeuw. "Ik herinner met Ludo als iemand die altijd lacht."

"Hij trok ook steeds in de aanval en behaald zo zijn mooiste overwinningen. In onze generatie was hij een van de grootste motoren. Hij was een volksfiguur dat steeds vrolijk door het leven ging. Ludo is heel laat prof geworden, maar hij was geliefd door het hele peloton. Hij kon geen vlieg kwaad doen."

Ook oud-renner Kurt Van de Wouwer reageerde bij Sporza op het treurige nieuws. "Ludo was altijd vrolijk en had een oneindige aanvalslust. Hij koos altijd voor de aanval. Met of zonder resultaat. Dat maakte hem niet uit. Ludo had sowieso een enorme gunfactor, ook van zijn concurrenten. En als knuffelbeer was hij bij de fans enorm populair.

'Zestig jaar pas, jongens toch'

Wilfried Peeters was in zijn tijd als prof de trainingsmaat van Ludo Dierckxsens. De twee Belgen reden nooit samen in één ploeg, maar groeiden uit tot vrienden. "Ik sta aan de grond genageld", reageerde Peeters bij Het Nieuwsblad. "Ludo was een sportieve, fitte mens. Zestig jaar pas, jongens toch."

"Heel onze jeugd hebben we samen doorgebracht. Ik kon snel prof worden, bij hem duurde dat langer. Toen hij overkwam van de amateurs werd er nog met hem gelachen, maar lang heeft dat niet geduurd. Op het einde lachte niemand meer.”

Ook Paul Herygers maakte Dierckxsens van dichtbij mee. Hij was zijn ploegmaat bij het kleine Saxo-Selle Italia. "Ik herinner me nog goed hoe Ludo 's avonds op een briefing kon aankondigen: 'Morgen ga ik er toch een eitje op geven'. Ja, dan sliep je niet meer. Je lag te daveren in je bed omdat je wist dat hij het op een lint zou trekken."