Wedden dat jij vergeten bent dat deze 5 renners ooit de Dauphiné wonnen?

De afgelopen tien jaar werd het Criterium du Dauphiné gewonnen door redelijk grote namen. Primoz Roglic won in 2024 en 2022, Vingegaard het jaar daartussenin. Chris Froome won twee keer, Jakob Fuglsang ook en in het jaar dat hij de Tour won (2018) wist Geraint Thomas ook de Dauphiné op z'n naam te schrijven.

Maar de koers werd ook weleens gewonnen door meer verassende namen, die inmiddels behoorlijk in de vergetelheid zijn geraakt. Wij doken koersgeschiedenis in en komen nu met deze vijf namen op de proppen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

1) 2014: Andrew Talansky

Elf jaar geleden snoepte de Amerikaan van het toenmalige Garmin-Sharp (zo heette de ploeg van Jonathan Vaughters toen) de leiderstrui in de laatste etappe af van niemand minder dan Alberto Contador. Voor de Belgen: Jurgen van den Broeck werd derde.

Talansky wist verder in z'n carrière een etappe in Parijs-Nice te winnen. In dat jaar (2013) werd hij ook tweede in het eindklassement van de Koers naar de Zon. 2013 was sowieso een sterk jaar, want toen werd jij ook al tweede in de Ronde van Romandië.

2) 2010: Janez Brajkovic

Sloveense wielertoppers waren er al voor Primoz Roglic en Tadej Pogacar. Janez Brajkovic was een zeer groot talent. In 2004 was hij te sterk voor Thomas Dekker bij het WK tijdrijden voor beloften in Verona. Hij reed daar 18 seconden sneller.

Net als bij Dekker kwam dat enorme potentieel er nooit helemaal uit, maar in 2010 won hij dus wel de Dauphiné. Ook hij bleef Alberto Contador voor, maar dan met een enorme voorsprong: 1 minuten en 41 seconden.

Brajkovic reed op dat moment voor het Radioshack van Lance Armstrong. Hij loste dus z'n belofte nooit helemaal in, maar werd in 2008 bijvoorbeeld ook tweede in de Ronde van Lombardije.

3) 2005: Iñigo Landaluze

Iñigo Landaluze is - zoals je aan z'n naam misschien al kunt afleiden - een Bask die van 2001 tot 2009 voor Euskaltel-Euskadi reed. Hij won in z'n carrière helemaal niks behalve het eindklassement van de Dauphiné in 2005.

Dat deed de inmiddels 48-jarige Bask met een voorsprong van 11 seconden op Santiago Botero. Levi Leipheimer werd derde op 38 seconden. Ene Lance Armstrong legde beslag op de vierde plek. Zijn achterstand op Landaluze was 59 seconden.

4) 1998: Armand de las Cuevas

Een naam die uit een roman van een Franse romanschrijver in de renaissance komt weggelopen: Armand de las Cuevas. Maar hij was een wielrenner. De Las Cuevas reed van 1990 tot en met 1993 voor de ploeg van Miguel Indurain, Banesto.

Daarna verkaste hij naar Castorama, maar de Dauphiné won hij in 1998 weer in dienst van Banesto. De Las Cuevas won in z'n loopbaan onder andere ook nog de Clasica San Sebastian en een rit in de Giro.

5) 1997: Udo Bölts

Udo Bölts is geen naam die is weggelopen uit een roman in de renaissance. Het is eerder de naam van een keurige Duitse boekhouder. En dat was bij Telekom ook wel een beetje zijn status: die van knecht. Maar in de Dauphiné van 1997 kon hij voor eigen kans rijden en bleef hij Abraham Olano met 11 seconden voor. Micheal Boogerd was achter Jean-Cyril Robin overigens de nummer vier van die Dauphiné.

De andere grote wedtrijd die Bölts in zijn carrière op z'n naam schreef... Juist, de Clasica San Sebastian.