De wieleruitdaging die zelfs Laurens ten Dam eronder kreeg : 'Twee maanden echt van naar de klote geweest, daar kun je geen Tour de France mee vergelijken'

In onze Tourspecial lees je uiteraard alles over wat de Tour de France te bieden heeft: een voorbeschouwing op iedere etappe, interviews met renners, reportages over de cols in de Tour en nog veel meer. Maar we spraken ook af met Laurens ten Dam om een rondje te fietsen en dat levert altijd een interessant interview op.

Hieronder lees je een deel uit dat interview, waarin het gaat over zijn eigen loodzware wieleruitdagingen. Het hele interview lees je dus in de Tourspecial en die bestel je hierrrrrrr.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zombie Ten Dam

We spraken een poosje geleden af met Ten Dam. Enkele dagen daarvoor reed hij nog de uitputtende gravelkoers Traka in Girona, maar daar waren de benen verre van optimaal. Het deert hem allemaal niet meer, zegt hij. De tijd dat hij wakker lag van een mindere prestatie of een DNF ligt ver achter hem. Toch kennen we Ten Dam van de extreme avonturen op de fiets. Neem bijvoorbeeld de Tour Divide, een gravelkoers van meer dan 5000 kilometer dwars door Amerika. Non-stop welteverstaan.

“Daar ben ik twee maanden echt van naar de klote geweest”, bekent Ten Dam. “Van de Traka maar anderhalve dag. Toen ik vorig jaar terugkwam heb ik twee weken als een zombie rondgelopen. Dat was echt enorm afzien. De Tour Divide ga ik niet vaak meer doen. Ik wil niet meer tot het gaatje gaan."

"Nadat ik terugkwam uit Amerika moest ik twee dagen later naar de Tour. Ik heb toen trainer Jim van den Berg gebeld en gezegd: het vlammetje is wel even gedoofd. Dat is ook niet erg. Ik ben 44 jaar. Maar na die tocht dacht ik: dat hele afzien hoeft voor mij even niet meer.”

Zwaarder dan Tour de France

Hoewel je mag verwachten dat Ten Dam zijn lichaam inmiddels als geen ander kent, was de Tour Divide van een andere orde.

“In Amerika ben ik over mijn fysieke limieten gegaan. Daar kun je geen Tour de France mee vergelijken. Toch maak je er ook mooie dingen mee hoor. Ik weet nog dat ik in het begin lek reed en mijn binnenbanden waren op. Ene Hank uit Montana heeft me toen 60 kilometer terug naar de fietsenmaker gereden en vervolgens ook weer teruggebracht. Dan heb je plotseling een halve dag aanspraak terwijl het daarvoor pure eenzaamheid is."

"Dat sociale vind ik dus best wel belangrijk. Ik vond het altijd al leuk om met een groep op pad te zijn. Als junior gingen we met de districtsselectie naar de Omloop Mandel-Leie-Schelde. Schitterende herinneringen..."

"Maar in mijn topjaren als prof leefde ik wel meer teruggetrokken. Dan ben je zo gefocust op je prestatie. Dat is leuk, maar met het vallen was ik op een gegeven moment wel klaar. Ook het vele weg zijn van huis ging me tegenstaan. Toen ik stopte op de weg haalde ik als gravelprof de krenten uit de pap. Ik ging de wereld verder ontdekken. Ik heb veel vrienden gemaakt in Texas. Ik heb nog een paar jaar het beste ervan gemaakt."