Tom Danielson: 'Bizar dat Pogačar bekritiseerd wordt om de manier waarop hij zich gedraagt terwijl hij zo dominant is'

Voormalig profwielrenner Tom Danielson heeft zich op sociale media uitgesproken over de kritiek die Tadej Pogačar de afgelopen weken, met name tijdens de Dauphiné, te verduren kreeg. De Sloveense kopman van UAE Team Emirates XRG zou volgens sommigen te nonchalant of zelfs respectloos omgaan met zijn dominantie in de koers - bijvoorbeeld van Philippe Gilbert. Danielson vindt die kritiek volkomen misplaatst.

Kritiek op Pogačar bizar

Pogačar won in dit voorjaar bijna iedere koers met grote overmacht - tenzij Mathieu van der Poel meedeed. Zijn ogenschijnlijke speelsheid - zoals zwaaien naar de camera, lachen tijdens zware etappes of ostentatief een bidon halen voor een knecht - werd door sommige analisten en volgers uitgelegd als arrogant gedrag of een gebrek aan respect voor de concurrentie.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Danielson, die tussen 2005 en 2015 prof was en onder andere reed voor Discovery Channel en Garmin, begrijpt daar niets van. De Amerikaan post de laatste tijd op Twitter uitgebreide analyses van de koers. Nu bespreekt hij dus deze materie.

“Ik vind het bizar om te horen dat Pogačar bekritiseerd wordt om de manier waarop hij zich gedraagt terwijl hij zo dominant is,” schrijft hij op Twitter. “We hebben het hier over wielrennen. Het is een show. We willen échte mensen die hun persoonlijkheid tonen—dat maakt het juist leuker om naar te kijken.”

Bekijk ook

Tom Danielson kritisch op Vingegaard en Evenepoel: 'Sterke maar domme aanval van Jonas, Remco zat wéér te ver' | Wieler Revue

Volgens oud-prof Tom Danielson kwam het spektakel in rit één van de Dauphiné tot stand door tactische misstappen van Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel.

Blijft hongerig

Volgens Danielson is het juist Pogačars ontspannen houding die hem mentaal sterker maakt dan zijn rivalen. “Ironisch genoeg is het zijn kalmte en het gebrek aan obsessie met anderen die hem een voordeel geven. Die mindset stelt hem in staat om hongerig te blijven, ondanks al zijn successen.”

Danielson spreekt uit eigen ervaring. “Als je wint, kruipt er comfort in. Je voelt opluchting en denkt dat dat gevoel blijvend is. Maar dat kan je juist verzwakken, omdat je alleen nog maar die opluchting wilt—en niet meer de pijn die daarvoor nodig is.”

Bij Pogačar ziet hij dat niet gebeuren: “Hij blijft hongerig doordat hij van het spel blijft houden. Zijn enige focus is om morgen beter te zijn dan vandaag. En daarin ligt misschien wel het grootste verschil met de rest: zijn overwinning hangt alleen af van zijn eigen prestatie.”

Met deze boodschap sluit Danielson aan bij een groeiende groep oud-renners en analisten die bewondering uitspreken voor de unieke combinatie van klasse, plezier en nuchterheid waarmee Pogačar de koers beleeft—en wint.