Van den Bos en Zonneveld fileren Evenepoel en Soudal Quick-Step: 'Evenepoel maakt een soort schwalbe de graskant in'

Op een kleine twintig kilometer van de meet zette Team Visma | Lease a Bike samen met Tudor Pro Cycling een waaier op. Op een moment dat niemand het nog verwachtte. Remco Evenepoel en zijn teamgenoot en topfavoriet Tim Merlier waren de grootste slachtoffers. Thijs Zonneveld en Jip van den Bos fileren het optreden van de Belgische ploeg in de podcast In de Waaier.

Eten of gegeten worden

"Het is de hele dag alert blijven", aldus Van den Bos. "Evenepoel heeft een moment gedacht: even bijkomen van de chaos, even naar positie veertig. Helemaal niet heel ver van achter, maar wel te ver als er waaiers komen. Dan moet je gewoon continu bij de eerste twintig rijden met je ploeg om je heen. Op zo'n dag is dit genadeloos."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De twee analisten zagen een bepaalde stress bij de Belg. "Je kan het hem niet kwalijk nemen dat hij gestresst is, maar je kunt een mindset voorbereiden. Je moet zo’n etappe echt aanvliegen, want je gaat er altijd uitgeduwd worden als je er zelf niet invliegt. Je moet zelf de brutaalste zijn. Het is eten of gegeten worden."

Schwalbe

Zonneveld legt de schuld vooral bij kopmannen Evenepoel en Merlier, en niet bij de ploeg. "Gek genoeg zaten er namelijk drie van Soudal Quick-Step mee, maar dus niet Merlier en Evenepoel. Die drie lieten zich vervolgens uitzakken. Dat zijn dan de twee kopmannen. Merlier is fantastisch in waaiers, en mist ze nauwelijks. Maar hij mist nu keihard de belangrijkste van het jaar."

Dan gaat Zonneveld in op het koersgedrag van Evenepoel. "Wat hij aan het doen was... Een jongen van Lotto stuurde tweeënhalve centimeter zijn kant op en hij stuurde zo het gras in. Hij werd niet aangeraakt, er zat nog minstens dertig centimeter tussen hun schouders. Alsof hij met angst en beven op de fiets zat. Normaal zet je je schouder erin in een waaier. Dit ging echt nergens over, het was een soort schwalbe."

 Het was volgens Zonneveld een vorm van stress. "Hij kwam vervolgens bij de bus aanrijden en een jongen vroeg om een handtekening. Niet het beste moment om een handtekening te vragen als hij net veertig seconden verloren heeft in de eerste etappe, maar je kunt het zo'n kleine jongen niet kwalijk nemen."