Hoe Remco Evenepoel op Lefeveres radar kwam: 8 koersen, 6 keer winst, 2 keer val

Van voetballer tot fenomeen

Het begon in januari 2019 in de Ronde van San Juan en eindigt vandaag in de Ronde van Lombardije. Na zeven seizoenen neemt Remco Evenepoel afscheid van Soudal Quick-Step. Maar het verhaal van hoe Patrick Lefevere hem ontdekte, begint nog eerder - met een onverwacht telefoontje.

Carlo Bomans, destijds bondscoach bij de junioren, belde Lefevere met een opmerkelijke boodschap. “Ik heb een rare renner in mijn ploeg,” zei hij. “Een ex-voetballer. Acht koersen gereden, twee keer gevallen, zes keer gewonnen.” Lefevere hoefde niet lang na te denken. “Ik heb meteen contact gezocht met zijn ouders en beloofd: ik zal voor Remco zorgen alsof hij mijn eigen zoon is”, zegt Lefevere bij Sporza.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De eerste indruk: geen gewone smurf

Na het EK van 2018 spraken ze elkaar voor het eerst. “Dat ventje reed het peloton naar huis,” zegt Lefevere met een glimlach. “Toen wist ik al: dit is geen gewone smurf.”

Ook Yves Lampaert herinnert zich de jonge Evenepoel nog levendig. “Hij was nog een snotneus, maar tijdens de inspanningstesten haalde hij Enric Mas en Julian Alaphilippe in. Op die leeftijd was dat ongezien. We wisten meteen dat hij iets bijzonders had.”

Moeizame start, maar razendsnelle leercurve

Zijn overstap van de junioren naar de profs ging niet zonder haperingen. In de Tour of Norway in 2019 hing Evenepoel aanvankelijk voortdurend achteraan. “We hebben hem toen in de bus flink aangepakt,” vertelt Lampaert. “Enkele dagen later reed hij in de ontsnapping van de dag. Toen zagen we voor het eerst het vuur dat hem zou maken tot wie hij nu is.”

Ploegleider Tom Steels zat in de volgwagen en zag het met eigen ogen. “Ik moest met 120 per uur langs het peloton om bij hem te komen. Ze pakten hem pas net voor de finish terug. Vanaf toen wist ik: dit is er eentje van een ander niveau.”

‘Hij leert sneller dan wie dan ook’

Steels zag van dichtbij hoe Evenepoel zich razendsnel ontwikkelde. “Ik heb niemand gekend die zo snel leert. Hij past zich aan, zelfs na tegenslag. Als het in een rittenkoers eens misging, stond hij de volgende dag weer met evenveel grinta aan de start.”

Volgens Steels is zijn drang om de beste te zijn zowel een zegen als een uitdaging. “Die drive maakt hem uitzonderlijk, maar het is ook iets wat je moet doseren. Dat evenwicht maakt hem uniek.”

Van snotneus tot uitgesproken kopman

Binnen The Wolfpack groeide Evenepoel uit tot een rasechte leider. “Hij komt soms bot over in de media, maar in de ploeg is hij juist een sfeermaker,” zegt Lampaert. “Hij durft verantwoordelijkheid te nemen. ‘Vandaag is het voor mij’, zegt hij — en negen op de tien keer is het ook prijs.”

Steels vult aan: “Hij zat in een volwassen ploeg zonder jaknikkers. Daardoor leerde hij snel hoe hij zich moest gedragen in het peloton. Dat is goud waard gebleken.”

Een afscheid met trots en weemoed

Na zeven seizoenen is het tijd voor een nieuw hoofdstuk. “Zijn vertrek doet pijn,” geeft Lampaert toe. “We hebben hem groot zien worden, van een onzekere jongen tot een van de beste renners ter wereld.”

Patrick Lefevere kijkt met gemengde gevoelens terug. “Ik ben met pensioen, het is wat het is. Maar Remco is loyaal geweest. Hij bleef meermaals voor minder geld.”

Tom Steels besluit: “Hij heeft veel geleerd van ons, en wij van hem. Hij heeft de ploeg beter gemaakt, en wij hem. Dat is misschien wel het mooiste wat je kunt zeggen.”