:max_bytes(70000)/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F10%2Fj9bo63eDNcZenm1760733160.jpg "Massale valpartij in het peloton tijdens een wegkoers, met meerdere renners op de grond en fietsen verspreid over het asfalt.”")
‘Ik voelde me niet meer scherp – alsof mijn hoofd vertraagd reageerde’
Marc Sarreau, voormalig sprinter van Groupama-FDJ, heeft zijn fiets inmiddels aan de haak gehangen. Niet vanwege vermoeidheid of motivatiegebrek, maar omdat zijn brein het simpelweg niet meer volhield.
Na meerdere zware hersenschuddingen kreeg de Fransman dagelijks last van hoofdpijn, concentratieproblemen en geheugenverlies.
"Voorheen vergat ik nooit iets. Nu moet mijn vriendin me aan van alles herinneren," vertelt hij in een groot interview met Le Parisien.
Te veel klappen, te weinig herstel
De ellende begon in 2020 met een harde val in de Ronde van Polen. Daarna volgden meer incidenten, waaronder een zware klap in Slovenië in 2024. Toch bleef hij koersen – deels uit plichtsgevoel, deels uit angst zijn contract te verliezen.
"Mijn hoofd bonsde, maar ik moest door. Ik wilde niet dat het team dacht dat ik klaar was." Pas toen teammanager Marc Madiot hem in september 2024 belde, kwam het besef: zijn carrière was voorbij. Een specialist bevestigde later dat zijn hersenen niet meer volledig herstelden.
‘Ik was niet meer reactief, elke koers kon mijn laatste zijn’
Tijdens trainingen merkte Sarreau dat zijn reacties trager werden. "Soms dacht ik dat ik elk moment zomaar kon vallen. Ik was niet scherp genoeg. En in het peloton is dat levensgevaarlijk."
Hij vergeleek zijn situatie met iemand die onder invloed achter het stuur kruipt – volledig bewust van het risico, maar zonder echt te kunnen stoppen.
Het taboe in het wielrennen
Sarreau’s verhaal legt een pijnlijk thema bloot: het gebrek aan serieus beleid rond commoties in het wielrennen.
Waar sporten als rugby inmiddels strikte protocollen kennen, blijft het peloton vaak doorgaan met “even doorbijten”.
"Na een val zeggen ze: morgen voel je je beter. Maar dat klopt niet. De hersenen zijn geen spier die je kunt trainen."
‘Ik had zomaar een kasplantje kunnen worden’
Toen een specialist hem uitlegde dat nog één harde val catastrofaal kon zijn, drong de ernst pas echt tot hem door.
"Hij zei me dat ik bij een volgende klap een kasplantje kon worden, of erger. Toen wist ik dat het voorbij was."
De woorden bleven hangen, zwaarder dan welke sprint ooit.
Een brein met te veel schade
Een specialist bevestigde later dat Sarreau een blijvende kwetsbaarheid heeft: elke nieuwe klap kon fatale gevolgen hebben.
"Ik heb mijn hersenen langzaam opgebruikt, als een rijbewijs met te weinig punten," zegt hij.
Vandaag heeft hij nog altijd moeite met geheugen en focus. Zijn verhaal is een waarschuwing voor een sport die nog te vaak de grenzen van het menselijk lichaam negeert.
- Cor Vos