Na 4 operaties over in totaal 15 uur is Iserbyt op de weg terug: 'Ik waande me in een doodlopend straatje'

'Fietsen lukt al deftig'

Eli Iserbyt is er zondag nog niet bij in Ruddervoorde, want de crosser heeft afgelopen jaar meerdere operaties achter de rug aan zijn liesslagader, die vernauwd was, waardoor hij vorig jaar al de nodige fysieke problemen ervoer. Toch kan Iserbyt weer vooruit kijken, want hij vertelt in gesprek met Het Laatste Nieuws dat het goed met hem gaat.

"Het gaat goed, qua lichamelijk gemak. Het heeft wat geduurd, maar ik kan weer alledaagse dingen doen. Iets optillen, de trap oplopen... En fietsen lukt ook al deftig. Daar ben ik blij mee. Een beetje mens worden sinds mijn laatste liesslagaderoperatie, eind juni, is steevast prioritair geweest. Die opeenvolging van ingrepen hakte er serieus in."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

'Ik waande me in een doodlopend straatje'

In februari was Iserbyt al onder het mes gegaan, net na het vorige cross-seizoen. "Fysiek en mentaal ving ik die operatie nog op met de conditie en mindset waarmee ik net het veldritseizoen had afgesloten. Ze verliep succesvol, maar mijn lichaam herstelde niet goed. Waardoor ik in juni nog drie keer kort op elkaar onder het mes moest."

Fysiek herstelde Iserbyt niet goed, maar ook mentaal was het een moeilijke periode. Hij begon zich af te vragen of het überhaupt nog wel goed zou komen. "Ik waande me in een doodlopend straatje. Niet zozeer om te kunnen fietsen, maar gewoon nog maar om comfortabel te kunnen leven. Elke keer dat ik de operatiekamer werd binnengerold, wist ik niet wat ze precies gingen doen en hoe lang ze met me bezig zouden zijn."

'Het is meer dan een tand trekken'

Uiteindelijk ging Iserbyt vier keer onder het mes over in totaal vijftien uur. "Dat zijn serieuze klappen. Als je met wielrennen begint, is het niet de eerste mogelijke blessure waar je aan denkt. Maar blijkbaar krijgt een op de vijf coureurs er vroeg of laat in zekere mate mee te maken. Niemand weet op voorhand wat zo’n operatie precies inhoudt en wat de complicaties kunnen zijn. Geloof me: ‘t is echt wel meer dan een tand laten trekken."

Op het ziekenhuisbed heeft Iserbyt liggen piekeren. "Over van alles en nog wat. Denken wordt automatisch doemdenken. Je belandt in een negatieve spiraal, vraagt je af of het dit allemaal nog wel waard is. En kom je effectief op het punt van: ‘Stop nu, hé’. Gelukkig kreeg ik heel veel steun. Van Fien (zijn vrouw, red.), maar ook van mijn familie, de ploeg, mijn coach..."

Topvorm halen

Vanaf augustus zit Iserbyt weer op de fiets. "Eerst met focus op conditie en duur, zonder al te veel extra fitnesstraining omdat die littekens nog niet sterk genoeg waren. Pas vanaf eind september ben ik dan op dat krachtverschil kunnen beginnen werken."

Als de Belg zijn topvorm dit seizoen haalt, zou hij al tevreden zijn. "Mijn linkerbeen is nog zwak, gaat soms snel in verzuring. De ene dag al wat meer dan de andere. Het is ook zoeken naar het juiste evenwicht tussen genoeg doen en niet teveel, zodat ik geen weerbots krijg. Maar de goeie dagen overheersen nu wel de slechte."