Online haat na het WK: ‘Je moet er sterk voor in je schoenen staan’
Toen Demi Vollering na het WK in Zürich kritiek kreeg op haar koersgedrag, voelde ze wat online haat écht betekent. “Wat ik na dat WK allemaal over me heen kreeg... Je moet hier sterk voor in je schoenen staan, anders word je zwaar depressief,” zegt ze openhartig in De Volkskrant.
De beste wielrenster van de wereld had het lef om te zeggen wat ze dacht, maar merkte dat dat in Nederland niet altijd gewaardeerd wordt. “Elke keer als ik mijn mond open doe, komt er commentaar. Dat is dan maar zo.” Haar eerlijkheid kost haar soms rust, maar het is ook precies wat haar onderscheidt van anderen.
Van bloemenkas tot wereldtop
Vollering groeide op in Berkel en Rodenrijs, tussen de hortensia’s van haar vader. “Ik had het gevoel dat niemand mij zag. Ik wist: ik moet iets laten zien aan de wereld.”
Van mbo’er in de bloemensector tot de beste wielrenster te wereld - het klinkt als een sprookje, maar Vollering noemt het liever hard werken. “Ik fiets niet alleen voor mezelf. Ik wil jonge meiden laten zien dat ze ook groot mogen dromen.” Met die mentaliteit won ze dit jaar grote koersen als Strade Bianche en de Vuelta, en sloot ze het seizoen af als nummer één van de wereld.
/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F10%2FHUUxkoKR4zORMS1761380017.jpg)
Misverstanden en clickbait
Tijdens de Tour liet ze zich kritisch uit over het snelle gewichtsverlies van Pauline Ferrand-Prévot, maar de nuance ging verloren. “Het was weer een eyeopener hoe mijn opmerkingen uit de context werden gehaald. Mensen dachten dat ik het haar niet gunde. Dat was helemaal niet zo. Dat was belachelijk.”
Ze baalde ervan, niet omdat ze spijt had van haar woorden, maar omdat het gesprek verschoof van inhoud naar sensatie. “Zij had de Tour niet alleen gewonnen doordat ze lichter was, maar omdat ze zich goed had voorbereid. Ik vond het onterecht dat mijn boodschap verkeerd werd neergezet.”
Topsport is hard – en niet alleen op de fiets
De buitenwereld ziet vooral de overwinningen, maar achter de schermen is het vaak een eenzaam bestaan. “Het topsportwereldje is hard, er zijn veel mensen en relaties die nep zijn. Als ik op mijn fiets stap, ben ik een killer. Naast de fiets niet.”
Samen met haar verloofde en manager Jan de Voogd bouwt ze aan haar eigen koers, letterlijk en figuurlijk. “We zeiden niet overal meteen ja op. Liever een paar sterke samenwerkingen dan tien halve,” zegt hij. Zo groeide Vollering uit tot meer dan een sporter: een merk, een stem, en een rolmodel.
De missie achter de tranen
Ondanks alle aandacht blijft haar drijfveer eenvoudig. “Als ik het niet zeg, verlies ik juist energie. Dan denk ik er alleen maar langer over na. Dus zeg ik het maar liever hardop - met alle gevolgen van dien.”
Soms raakt ze zelf ook nog ontroerd. Zoals toen ze een brief kreeg van een meisje dat vliegtuigmonteur wilde worden maar gepest werd. “Ze schreef: dan denk ik aan jou en dan zet ik door. Toen dacht ik: het is toch het allermooiste dat je anderen kunt helpen?”
Dat is precies wie Demi Vollering is: hard op de fiets, eerlijk naast de fiets, en iemand die niet bang is om luid te blijven - juist omdat ze weet wie er meeluistert.
- Cor Vos