'Pogacar van het baanwielrennen'
Harrie Lavreysen boekte op het WK baanwielrennen in Chili een uniek kwartet. Hij werd wereldkampioen op de teamsprint, individuele sprint, keirin en de kilometer. Daarmee was de Brabander andermaal de absolute man van het wereldkampioenschap. De individuele sprint beloofde dit jaar spannender te worden door de opmars van Matthew Richardson, maar Lavreysen was simpelweg een maatje te groot.
Theo Bos vertelt in de podcast In de Waaier dat hij ook verwacht had dat het spannender zou worden. "Harrie reed ook nog de kilometer, en Richardson niet. Geen probleem, want hij knalde erover alsof Richardson stilstond. Hij is gewoon de beste, hij is de Pogacar van het baanwielrennen. Hij heeft zo'n overschot dat er niemand in de buurt komt."
270 kilogram squatten
Dat terwijl Richardson een goede indruk maakte in de teamsprint, de kwalificatie voor de individuele sprint over tweehonderd meter sneller aflegde en meer rust had gehad. "Tijdens de kwalificatie was Richardson fris, maar zijn probleem is dat hij een paar keer kan uithalen en dan minder wordt. Harrie heeft meer inhoud. Die 200 meter was niet zijn beste niveau omdat hij een dag eerder de kilometer reed. Een dagje rust en dan is hij weer top."
Nog steeds maakt Lavreysen progressie, aldus Bos. "Hij wordt nog steeds sterker in de gym. Tegenwoordig squat hij 270 kilogram... 270 kilogram in je nek om tien uur 's morgens. En dan een kniebuiging doen. Ik was niet zo sterk in de gym. Ik zat op zo'n 180 kilogram. Ik moest het van mijn souplesse hebben, want toen iedereen zwaarder ging rijden, had ik een probleem."
260 RPM
Maar volgens Bos is het een totaalpakket bij Lavreysen. "Harrie kan een grote versnelling rondtrappen, maar behoudt daarbij zijn souplesse. Je zou zeggen dat hij dan iets minder soepel wordt, maar hij kan ook nog 260 RPM (omwentelingen per minuut, red.) halen op de rollen. De vuistregel is 250 RPM. Dat kunnen ze bijna allemaal wel."
"Daarnaast vindt hij trainen leuk, maakt hij zich niet zo druk en kan hij mentaal heel koeltjes blijven. Het is een beetje hoe we naar Pogacar kijken. Voor de sport was het misschien niet slecht geweest als Richardson hem eens had verslagen, maar het is gewoon superknap wat Harrie doet. Vier keer winnen op één toernooi... Dat heeft nooit iemand eerder gedaan. Er is veel respect voor Harrie vanuit de baanwereld."
- Cor Vos