‘Papa zei: doe eens normaal, man’ – en toen bewees Thibau Nys dat hij beter was dan ooit

Hij wist het gewoon: de benen waren top

Sommige renners hebben dat instinct. Ze voelen dat het klopt nog voor ze het bewezen hebben. Thibau Nys had dat gevoel de dagen voor de Koppenbergcross. Hij straalde het uit op training, in interviews en zelfs in de YouTube-reeks Rufus Unchained van zijn ploeg Baloise Trek Lions.

“Ik wist dat ik conditioneel heel goed was, misschien zelfs beter dan ooit,” zei hij zonder blikken of blozen. En dat was niet zomaar praat. Nys trainde met een rust en precisie die hij zelf zelden eerder voelde. Waar hij vroeger nog twijfelde, stond er nu een jongen die zijn lijf én hoofd perfect kende.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

‘Doe eens normaal, man’ – Sven Nys kon het niet meer horen

Thuis was niet iedereen even onder de indruk van dat nieuwe bravoure. “Papa werd er zelfs zot van,” lachte Thibau na afloop bij Het Nieuwsblad. “Hij zei: doe eens normaal, man.” Sven Nys kent dat gevoel maar al te goed – zelf zat hij ooit ook vol overmoed voor de grote koersen.

De oude kampioen herkende iets van zichzelf in die zelfzekere blik van zijn zoon, maar hield toch een slag om de arm. Want hoe goed je ook traint, in de modder van de Koppenberg kan alles anders uitpakken. Alleen: deze keer had Thibau gelijk.

Angst voor de start, dominantie erna

Opvallend genoeg zat er ook twijfel in de Europese kampioen. “Langs de andere kant zat ik in de camper met een heel klein bang hartje,” gaf hij toe. “Heel zelfzeker, maar tegelijk bang als een kind om ferm op m’n kl*ten te krijgen.”

Zodra het startschot klonk, verdween die angst als sneeuw voor de zon. Nys domineerde van begin tot eind, met die typische soepele agressie die hij van zijn vader erfde. “Ik voelde me één met mijn fiets,” zei hij na afloop. “De bandenkeuze was perfect, het lopen ging vlot, alles klopte.”

De nieuwe Thibau Nys: kalm, zelfverzekerd en dodelijk efficiënt

Wat de zege op de Koppenberg zo bijzonder maakt, is niet alleen het fysieke overwicht, maar vooral de mentale maturiteit. Thibau is nog altijd maar 22, maar praat en rijdt als een veteraan. “Als er nog iets bijkomt, zal het een klein laagje zijn,” zei hij nuchter. “Crosstechnisch misschien vijf procent, conditioneel twee of drie.”

Het is een waarschuwing in vermomming. Want als dit pas het begin is van zijn seizoen, dan is de rest van het veld gewaarschuwd. En Sven? Die glimlacht nu waarschijnlijk vooral trots – zijn zoon is volwassen geworden, op én naast de fiets.