Dumoulin: 'De Zoncolan schrikt mij niet af'

Zelfzeker en rustig gaat Dumoulin voort in de Giro waar hij in Jeruzalem een eerste klap uitdeelde. Negen ritten later is hij de roze trui kwijt aan een imponerende Simon Yates maar staat hij slechts 38 seconden achter en zet hij vol vertrouwen de strijd voort. „Ik kan alleen maar mijn uiterste best doen en vooralsnog gaat dat goed.” 



Door LUDO VAN KLOOSTER

Op de tweede rustdag van de Giro is Tom Dumoulin, die nu derde staat in het klassement op ruim een halve minuut van roze truidrager Simon Yates, opvallend rustig en dat is niet alleen uiterlijke schijn. Maar misschien houdt de laatste Giro winnaar ook zichzelf voor de gek. „Ik weet dat er nog twee zware weken te wachten staan en dat ik nu iets minder ben dan de pure klimmers. Als hun krachten wat afnemen en ik blijf hetzelfde, dan heb ik nog alle kans de Giro te winnen. Dat is het enige doel.”

Ontspannen is de Limburger al voor de persconferentie als hij relaxed gedag zegt. In deze Giro zien we echt een ander mens dan die we hebben ontmoet in het voorjaar. Nerveus en zich tot weinig woorden beperkend als de beleefdheid het toch even won van zijn gevoel. Hij heeft inmiddels al toegegeven dat die spanning was opgebouwd door hemzelf, omdat hij te snel wilde bewijzen dat het geen toevalstreffer was om een grote ronde te winnen voor Quintana en Nibali.

De overtuiging en tegelijkertijd het plezier in het fietsen kwamen terug tijdens de hoogtestage voor de Giro, mede door de overtuigende woorden van ploegleider Arthur van Dongen die hem vertelde dat hij niets te bewijzen had. In de perszaal van de buurgemeente van Pescara Città del Sant’Angelo is de internationale pers verzameld om te luisteren naar de Nederlandse Giro-favoriet „Tot nu is het goed verlopen, ik ben tevreden omdat ik alles heb kunnen geven. Dan heb ik nooit spijt, dus ik hoop dat ik dat kan blijven doen, ik ben benieuwd hoe het verder gaat. In de tijdrit hoop ik genoeg tijd te pakken zodat de anderen als Yates weer op mij moeten jagen.”

Mijn hoop is de tijdrit

Voor de tijdrit van Rovereto naar Trento volgende week dinsdag staan er nog wel een aantal cruciale etappes op het programma. „Ik ben in ieder geval meer tevreden over mijn klim op de Gran Sasso dan op de Etna eerder, toen ik wat teleurgesteld was. Maar ik weet dat ik er zeker niet beter voorsta dan vorig jaar, toen ik nog twee tijdritten voor de boeg had, nu is het er maar een. In de andere ritten moet ik de schade zo beperkt mogelijk houden. Vorig jaar had ik met de klimmen van Blockhaus en Oropa ook het voordeel dat het tot de slotklim vlak was en dat ik alleen op de slotklim moest vlammen. Dit jaar is het zwaarder, ik zal gewoon goed moeten klimmen.”

Na enkele toch ook zware ritten lijkt de Zoncolan van komende zaterdag de crux of Dumoulin kan blijven meedoen voor de eindzege. De tien kilometer lange klim tegen gemiddeld twaalf procent hellingspercentage zonder een moment van rust schrikt hem toch niet af. „Nee ik ken de berg niet maar ik weet dat ie steil is en lang. Nee, hij zal me niet verrassen, een afdaling kan eens verrassen, een klim nooit.”

Dumoulins ploeg heeft de klim wel verkend en ploegleider Marc Reef geeft toe dat het een indrukwekkende klim is. „Ik weet dat de echte klimmers dan in het voordeel zijn, maar als Tom in zijn eigen tempo naar boven kan rijden dan denk ik dat de verschillen niet groot zullen zijn op de top. Ja, met een minuut kunnen we tevreden zijn. We weten dat de ploeg van Yates de koers hard zal maken en snel in de aanval zal gaan op de klim. Tom moet zoals gezegd zijn eigen tempo rijden en dan geloof ik in een goede afloop.”