We beginnen met het WK veldrijden van 1990, dat werd verreden aan de Baskische kust. Getxo is de plaats van handeling. 

Vissen gedijen normaliter het best in het water. Toch voelt Henk Baars zich meer thuis als hij op de fiets in de weide rijdt. Hij omschrijft zichzelf als een goede crosser, maar in geen enkele bespiegeling is de Brabander de topfavoriet voor de strijd om de regenboogtrui.

Onder de Spaanse zon schuwt de man uit Diessen het werk allerminst. Maar als hij in de laatste ronde nog steeds in de kopgroep rondrijdt waagt hij zijn kans. En waarom ook niet? Hij trekt vol door en pakt een meter of zes. Zeven, misschien. En dan maakt zijn eerste achtervolger een foutje. In een bocht slipt Radomír Šimůnek weg en plots is Baars weg. Ribbedebie. 

Een goede minuut later steekt hij zijn handen jubelend van vreugde omhoog. De wereldkampioen heet Henk Baars! "Hoe kan het in godsnaam", zou hij zich later op de bank bij Jean Nelissen hardop afvragen. Adrie van der Poel zorgde voor nog meer feestvreugde in het Nederlandse kamp door tweede te worden, voor de vierde keer in zijn carrière. Zijn tijd zou nog komen.

Henk Baars is momenteel uitbater van een fietsenzaak in Hilvarenbeek. Natuurlijk draagt die zaak zijn naam. En samen met de Baars Bikers rijdt hij nog regelmatig een rondje door de bossen.