Vandaag vindt La Course plaats, een wedstrijd voor vrouwen die plaatsvindt tijdens de Tour de France. Na drie jaar over de Champs-Élysées vindt de ASO het tijd voor iets nieuws. De Champs-Élysées wordt vaarwel gezegd. La Course 2.0 wordt nu over twee dagen verreden. Wieler Revue legt u even het concept uit.
De eerste etappe werkt zoals alle andere wegwedstrijden. Degene die als eerste op reglementaire wijze de finishlijn passeert wint de koers. Het wordt pas lastig als we praten over de tweede etappe van La Course. Niet alle rensters kunnen namelijk meedoen aan de slotrit. De beklimming van de Izoard moeten we dan ook zien als een soort kwalificatie.
Hoe werkt het precies? Alleen de beste twintig rensters van de Izoard, of alle rensters die binnen vijf minuten van de winnares aankomen mogen meedoen aan de proef door de straten van Marseille, waar overigens enkel normale racefietsen mogen worden gebruikt. Het is geen reguliere tijdrit zoals de mannen later die dag rijden op hetzelfde parkoers. Nee, dit is een achtervolgingskoers waarin de winnares van de rit naar de Izoard als eerste start, maar waar het er uiteindelijk om gaat wie als eerste over de finish komt. Eenzelfde soort concept zagen we eerder dit jaar bij de Hammer Series, al betrof het daar een ploegenachtervolging.
Verwarrend? Begrijpelijk. Een voorbeeld. Stel dat Annemiek van Vleuten de rit naar de Izoard wint met twaalf seconden voorsprong op Katarzyna Niewiadoma en met achttien tellen Elisa Longo Borghini. Van Vleuten vertrekt als eerste, maar wordt op de hielen gezeten door Niewiadoma en Longo Borghini. De achtervolgsters van Van Vleuten mogen met elkaar samenwerken om Van Vleuten te achterhalen. Uiteindelijk gaat het erom wie als eerste de meet passeert. Als Elisa Longo Borghini haar wiel als eerste over de streep drukt wint zij La Course.