Voorbeschouwing: Tour de Suisse

De Tour de France komt steeds dichterbij. Toch is er voor de start van La Grande Boucle in Düsseldorf nog voldoende mooie koers te zien. De redactie van Wieler Revue kan ook 's nachts wakker worden gemaakt voor een finale in een nationaal kampioenschap. En wat te denken van de Ronde van Zwitserland? Da's ook beslist geen misselijke koers. Het toeval wil dat deze laatste ronde morgen begint. Daarom kijkt Wieler Revue alvast vooruit op de koers die elk jaar weer spektakel brengt.

Historie

Al sinds 1933 staat de koers in Helvetia op de kalender. Op de erelijst staan de groten der aarde. Gino Bartali, Eddy Merckx en Sean Kelly, om er maar een paar te noemen. En gelukkig staan er ook een hoop Zwitsers op het palmares. We denken aan Ferdi Kübler, Hugo Koblet, Beat Breu, Alex Zülle en Fabian Cancellara.

Maar de koning van de wedstrijd is Pasquale Fornara. In de jaren '50 weet hij de ronde vier keer te winnen. In meer recente tijden is het Zwitserse land vooral het privé jachtterrein van Rui Costa. De Portugees, die nu zijn brood bij UAE Team Emirates verdient, grijpt de bloemen op het eindpodium in 2012, 2013 en 2014. 

In de editie van 2015 maakten we voor het eerst echt kennis met de capaciteiten van Tom Dumoulin. Dankzij twee tijdritzeges en het betere aanklampwerk op de beklimmingen weet de dan 25-jarige Dumoulin derde te worden in het eindklassement. Later dat jaar wint de Maastrichtenaar bijna de Vuelta en nog geen twee jaar daarna draagt Dumoulin het roze in Milaan. Het kan snel gaan.

Laatste tien winnaars

2007: Vladimir Karpets

2008: Roman Kreuziger

2009: Fabian Cancellara

2010: Fränk Schleck

2011: Levi Leipheimer

2012: Rui Costa

2013: Rui Costa

2014: Rui Costa

2015: Simon Spilak

2016: Miguel Angél López

Parkoers

Zoals we van de Zwitserse koers gewend zijn beginnen de renners met een proloog. Aan de Zugersee wordt over een rondje van zes kilometer beslist wie de eerste leiderstrui mag aantrekken. Voer voor de specialisten. Een smakelijk hapje voor Tom Dumoulin?

172,7 kilometer wacht er op het peloton in de eerste rit in lijn. Heel veel van de wijde omgeving zullen de renners echter niet zien, daar de koers over een rondje van om en nabij de veertig kilometer wordt verreden. Er moet absoluut al geklommen worden, maar een sprint lmet een groepje lijkt het meest waarschijnlijk. De start en finish liggen opnieuw in Cham.

Echt vlak wordt het nooit in Zwitserland. Dat bewijst ook de derde etappe naar Bern. In één van de belangrijkste steden van het land krijgen we een finale die verdacht veel gelijkenissen vertoont met de listige aankomst die we vorig jaar in de Tour de France mochten zien. Weet Peter Sagan hier opnieuw te winnen? 

In de volgende rit is het woord aan de klimmers. Villars-sur-Ollon is een klim die vanuit Aigle kan worden beklommen. Vlak na het passeren van het hoofdkantoor van de UCI finishen de renners op 1327 meter hoogte. Enkel goede klimmers gaan hier met enige illusies naar boven.

De langste rit gaat gedeeltelijk door Italië. De Simplonstrasse mag dan wel bijna naar 2000 meter hoogte klimmen, de top ligt op honderd kilometer van de meet. Alle kans dus voor de sprinters om weer terug te komen. Sagan voor zijn derde?

De tweede serieuze bergrit gaat naar het bekende oord La Punt, waar Robert Gesink in 2010 een van zijn mooiste overwinningen wist te boeken. Onderweg moeten de San Bernardinopas en de Albulapas worden beklommen, dus ook deze rit kent waarschijnlijk een rasklimmer als winnaar.

Het Oostenrijkse Sölden kent u waarschijnlijk nog uit de vorige edities van de Zwitserse rittenwedstrijd. Maar waar de organisatie vorig jaar genoegen nam met een aankomst op de Rettenbachferner gaan de renners nu nog even 110 meter hoger. Bij het bereiken van de finish van vorig jaar duiken de renners een tunnel van bijna twee kilometer in om uiteindelijk uit te komen bij de Tiefenbachgletsjer. Veel hoger ga je in Europa niet komen tijdens een wielerwedstrijd.

Na een flinke verplaatsing komen de renners voor de laatste twee ritten in Schaffhausen. De stad in het noorden van Zwitserland vormt het decor voor de tweedaagse apotheose. Even rustig een blik werpen op de spectaculaire Rheinfall, de grootste waterval van Europa, zit er niet in, want de rit is kort maar erg vurig. Over een parkoers van 12,5 kilometer rijden de renners acht rondes. Echt vlak is het nergens en de aankomst ligt na een reeks bochten. Typisch Zwitsers! Kan Carlos Betancur misschien opnieuw uithalen zoals hij in de korte klimrit van de Hammer Series deed? 

En we besluiten de koers met een lastige tijdrit. Over het parkoers waar Levi Leipheimer in 2011 de ronde wist te winnen rijden de renners ook nu weer een allesbeslissende rit tegen het uurwerk. Op 28,6 kilometer kan er nog veel tijd worden gewonnen. Vraag dat Tom Dumoulin maar...

Favorieten

Als we naar de deelnemerslijst kijken kunnen we ons hart ophalen. De ene na de andere mooie naam komt voorbij. Peter Sagan, Fernando Gaviria, Tom Dumoulin en Greg Van Avermaet zijn zomaar wat deelnemers die de handen komende week weleens in de lucht zouden kunnen gaan steken. Het zal niet voor de eindzege zijn (Tom Dumoulin heeft aangegeven zich te focussen op ritzeges), maar mooi is het wel.

Daarnaast kunnen we qua klassementsrenners ook een mooi rijtje met namen noteren. Als we een kanshebber uit Zwitserland moeten aanwijzen lijkt Sebastian Reichenbach de man. De renner van FDJ reed een zeer sterke Giro d'Italia en wist ondanks beulswerk in dienst van Thibaut Pinot zelf nog vijftiende te worden in het klassement. Als Reichenbach deze vorm weet door te trekken naar zijn thuiskoers kunnen we misschien wel weer een Zwitserse winnaar bijschrijven. 

Maar hebben we ook Carlos Betancur die aan de start verschijnt. Het is wellicht opportunistisch om de Movistarrenner als favoriet te beschouwen na zijn magistrale optreden in de Hammer Series, maar waarom niet? Als de Colombiaan het op zijn heupen krijgt is er niemand die een berg sneller kan bedwingen.

En wat kan Steven Kruijswijk? De Giro was allerminst een succes, maar misschien kan hij de bittere smaak een beetje wegspoelen met een goed klassement in deze koers. Vraag is of de Nederlander weer helemaal in vorm is. En tot slot hebben we nog die Portugese factor. Want ook Rui Costa moeten we weer opschrijven voor het klassement. De Portugees wist dan weliswaar geen ritzege te behalen, maar in enkele zware etappes stond hij er wel. Daarom mogen we hem zeker niet uitvlakken.

Houdt u verder ook nog rekening met titelverdediger Miguel López (hoewel net terug van een blessure), Domenico Pozzovivo, Mathias Frank, Lachlan Morton, Simon Spilak, Ion Izagirre, Sebastian Henao, Wilco Kelderman en Jan Hirt. 

Onze favorieten

*****

Sebastian Reichenbach

****

Carlos Betancur

***

Ion Izagirre, Rui Costa, Domenico Pozzovivo

**

Steven Kruijswijk, Sebastian Henao, Jan Hirt

*

Lachlan Morton, Simon Spilak Mathias Frank, Miguel López, Wilco Kelderman

Televisie

Live kunt u de wedstrijd volgen op Eurosport. Vanwege de finales van Rolland Garros zal dat in het eerste weekend nog op het tweede kanaal zijn, maar de rest van de ritten zijn 'gewoon' op Eurosport 1 te zien.