Wieler Revue Voorbeschouwingen #7: Parijs-Nice

De Koers naar de Zon is daar. Het is begin maart, de temperaturen zijn nog niet geweldig, maar er wordt al om grote knikkers gestreden in Parijs-Nice.

Een dag na de Italiaanse eendagswedstrijd Strade Bianche staat Parijs-Nice al weer op het programma. Het begint op zondag en eindigt exact een week later. En tegen die tijd zijn we al een stuk slimmer wat dit seizoen betreft: wie heeft de beste papieren voor de zege in Milaan-Sanremo, welke klassementsrenner windt er dit jaar geen doekjes om en wie heeft al voor de eerste mooie herinneringen gezorgd in deze prachtige achtdaagse ronde. Langzaam maar zeker stijgt het kwik gedurende de week en vormen de vlakke wegen zich om in prachtige heuvelachtige streken. Met, zoals de laatste jaren steeds het geval is, een heuse bergrit in het laatste weekend. Wie kroont zich aan de Promenade des Anglais tot eindwinnaar van Parijs-Nice 2017?

Historie

2017 is een belangrijk jaartal voor Parijs-Nice. De Franse rittenkoers viert namelijk haar 75ste editie. In 1933 togen de renners voor het eerst vanuit de Franse hoofdstad naar de Azurenkust. Destijds heette de wedstrijd nog: Les 6 jours de la route. Even later gaat het over in Paris-Mediterannée, om na drie edities van Paris-Côte d'Azur in 1954 de naam Paris-Nice te gaan dragen.

De eerste winnaar van de rittenkoers was een Belg, Alfons Schepers. Hij werd opgevolgd door een landgenoot, Gaston Rebry. In totaal staat er veertien keer een Belgische winnaar op het palmares. Het mag geen verrassing heten dat Eddy Merckx met drie eindzeges de beste Belg in de Franse wedstrijd was. Frank Vandenbroucke was in 1998 de laatste Belgische eindlaureaat.

Jan Janssen was de eerste Nederlander die zijn handen in Nice in de lucht stak op het eindpodium. Dat gebeurde in 1964. Hij boekte de eerste van zes Nederlandse eindzeges, waarvan Joop Zoetemelk er drie pakte en Michael Boogerd in 1999 de laatste gelukkige was. De Fransen zelf wachten overigens nog langer op een nieuwe eindwinnaar; alleskunner Laurent Jalabert won van 1995 tot en met 1997 de koers in eigen land, maar wacht nog steeds op een opvolger.

Laatste tien winnaars

Parkoers: wind belangrijk in eerste deel?

De start vindt zoals gewoonlijk plaats in het voorgeborchte van de Franse hoofdstad. In Parijs zou het teveel logistieke rompslomp opleveren, zo begin maart. Bois-d'Arcy is de gelukkige plaats. Er wordt geen proloog afgewerkt, maar de eerste etappe betreft een rit in lijn. Wellicht kan de voorlaatste kilometer, gemiddeld 5% oplopend, nog voor wat opschudding zorgen.

In de tweede etappe trekt men al iets meer zuidwaarts. Vanuit Rochefort-en-Yvelines gaat men naar het zuidwesten, naar Amilly. Een bekend onderkomen in La Course au Soleil. In 2008 won Thor Hushovd hier de proloog, een jaar later deed Alberto Contador dat en in 2011 sprintte Greg Henderson naar de zege. Ook deze keer verwachten we een sprint, daar de wind hier meestal nog niet veel te betekenen heeft.

Ook de derde etappe van Chablis naar Chalon-sur-Saône is vrijwel helemaal vlak. Deze etappe zou wellicht wat meer op wind mogen hopen. Dan is er met wat reliëf in het tweede gedeelte van de rit ook nog wat mogelijk. Als het windstil is, zal dit natuurlijk uitlopen op een massasprint.

De vierde etappe zal het klassement in een eerste plooi leggen. Een 14 kilometer lange (of korte, zo u wil) individuele tijdrit naar de Mont Brouilly volgt. De Mont Brouilly was ook vorig jaar aankomstplaats, maar werd destijds geschrapt vanwege hevige sneeuwval onderweg. In de laatste 3,1 kilometer overbruggen de renners 226 hoogtemeters. Dat is niet mis. Wie deelt de eerste tik uit aan de andere klassementsrenners?

Spectaculair slot

Vervolgens is het in de vijfde etappe weer de beurt aan de sprinters. In Bourg-de-Péage, ook een bekende plaats voor Franse rittenkoersen, komen de renners aan na vier departementen te hebben doorkruist. Let daarbij vooral op de prachtige beelden in de Rhône, de Ardèche en de Drôme.

En dan mag de sprinter die de groene trui na afloop draagt zich opmaken voor drie dagen overleven. We gaan namelijk vanaf de zesde dag klimmen. In en rond Fayence. De Col de Bourigaille wordt twee keer aangedaan, de beslissing valt op de Mur de Fayence. Een grandioze aankomst. In 2009 kreeg Alberto Contador hier een hongerklop, waar landgenoot Luis Léon Sanchez van profiteerde. In 2014 legde Carlos Betancur op deze muur de basis voor zijn eindzege.

In de voorlaatste etappe bereiken de renners het hoogste punt ooit in Parijs-Nice. De aankomst ligt na een zware finale, met als voorafje de Col Saint-Martin, op de Col de la Guillole. 1.678 meter hoogte. 15,7 kilometer aan 7,1%, op een zeer geleidelijk lopende col. Dit moet een geweldig slot opleveren.

Zij die denken nog kans te maken op de eindzege, kunnen traditioneel in de korte slotrit alle remmen los gooien. Men rijdt naar Nice, naar de Promenade des Anglais. En iedere wielerliefhebber kent deze finale uit het hoofd. De Col d'Èze, de bonificatiesprint bovenop de Col d'Èze en de bloedstollende afdaling naar Nice. Eventjes omhoog, links, rechts, de boulevard op. En daar kroont de beste zich tot eindwinnaar.

Favorieten

Maar wie is de beste? Kijkend naar de deelnemerslijst, staan er voor het eindklassement veel mooie namen aan de start. Twee springen er toch wel uit. Dat zijn Alberto Contador en Richie Porte.

Maar er zijn genoeg renners aanwezig om hen het vuur aan de schenen te leggen. Vanuit Nederlands oogpunt kijken we daarbij naar Steven Kruijswijk. De kopman van Team LottoNL-Jumbo is nooit heel erg goed in het voorseizoen, maar deed het tot nog toe beter dan voorgaande jaren. Wellicht kan hij verrassen. Wout Poels zei op het laatste moment af met knieproblemen; de Limburger is zodoende geen kopman bij Team Sky.

Daarnaast is er nog een hele lijst aan schaduwfavorieten. We noemen: Julian Alaphilippe, Romain Bardet, Warren Barguil, Jakob Fuglsang, Tony Gallopin, Sergio Henao, Daniel Martin, Pierre Rolland, Diego Ulissi, Simon Yates en Ilnur Zakarin.

Het sprintersgilde is beter bezet dan de voorgaande jaren in Frankrijk. Normaliter was het een strijd tussen de Franse sprinters en Michael Matthews, maar de Australiër moet nu vrezen voor meer concurrentie. John Degenkolb, André Greipel en Marcel Kittel zijn de Duitse sprintbeulen van dienst. Dylan Groenewegen verdedigt de Nederlandse eer en uit Scandinavië hebben we Alexander Kristoff en Magnus Cort Nielsen aan de start. Met Nacer Bouhanni, Bryan Coquard en Arnaud Démare kan men ook in Frankrijk uitkijken naar de massasprints.

Onze favorieten

*****Richie Porte****Alberto Contador & Romain Bardet***Julian Alaphilippe, Ion Izagirre & Ilnur Zakarin**Sergio Henao, Warren Barguil, Steven Kruijswijk & Daniel Martin*Jakob Fuglsang, Davide Formolo, Pierre Rolland, Diego Ulissi & Simon Yates

Televisie

De Italiaanse koersen zijn dan volledig in handen van Eurosport, Sporza heeft wel haar best gedaan de resterende koersen uit te kunnen zenden. Parijs-Nice is vanaf zondag op beide kanalen te volgen. De eerste etappe valt bij Sporza in het zondagprogramma, dat tussen 13.30u en 18.00u plaats vindt. Te verwachten is dat de uitzending - zoals dat ook tot volgende week vrijdag het geval is - rond 15.15u begint en anderhalf uur later eindigt. De zaterdagetappe kent een later uitzenduur, een uur om precies te zijn. Op zondag komt men tussen 16.40u en 17.00u aan in Nice. Eurosport 1 hanteert dezelfde uitzendtijden.

Foto's: Cor Vos, ASO