Wieler Revue Voorbeschouwingen #6: Strade Bianche

Een relatief nieuwe koers die in een razend tempo de harten van de wielerliefhebbers verovert: de Strade Bianche, over die prachtige Toscaanse grindpaden.

Het is maart, ook in koersland. En dat betekent dat er snel om de grote knikkers gestreden gaat worden. Met de Italiaanse eendagskoers Strade Bianche werd een nieuwe wedstrijd toegevoegd aan de WorldTour. Wellicht dat deze wedstrijd de toewijzing van de WorldTour-status het meest verdient (tien koersen werden per 2017 toegevoegd aan de WorldTour-kalender), afgaande op de heroïek van de koers. De kleine Italiaanse ploegen zullen het hier minder mee eens zijn; zij konden eerder alle nog rekenen op een uitnodiging, maar met de strijd om de wildcards gaan slachtoffers gepaard, voornamelijk in Italië. Een kwalijke tendens.

Historie

De uitgave van aankomende zaterdagmiddag is de elfde in de geschiedenis van de koers. Ja, u leest dat goed. Deze Italiaanse wedstrijd bestaat pas sinds 2007. Het was destijds Alexander Kolobnev die als eerste het Piazza del Campo in het pittoreske Siena bereikte. Destijds had de wedstrijd nog niet de naam Strade Bianche, maar Monte Paschi Eroica. De titel Strade Bianche kwam er pas in 2010 bij, toen Maxim Iglinskiy met de zege aan de haal ging.

Voorts was het een zeer internationaal gezelschap dat met de zege aan de haal ging. In totaal acht nationaliteiten staan tot nu toe op de erelijst. Drie keer prijkt er een Zwitsers vlaggetje op de lijst van winnaars. Drie keer gaat het ook om dezelfde Zwitser. Fabian Cancellara wist vorig jaar zijn derde zege te boeken in Strade Bianche. Het leverde hem een mooi cadeau op, waar we later in deze voorbeschouwing nog op terugkomen. Er staat gek genoeg maar één Italiaan tussen de winnaars: in 2013 was Moreno Moser het die de ploegentactiek van Cannondale perfect afmaakte.

Laatste tien winnaars

Parkoers

Strade Bianche is een mooi eerbetoon aan één van de mooiste Italiaanse provincies. Toscane in optima forma, dat is wat u zaterdag te zien krijgt. Witte grindpaden, wijngaarden, pittoreske dorpjes vaak op een heuvel gelegen. Klassieke gevels, oude dames en heren die vol bewondering aan de straatzijde naar de koers kijken: een romantischer gevoel bestaat er amper in de koers.

Het peloton vertrekt vanuit Siena in zuidwaartse richting voor een koers van 175 kilometer. Waar dat in veel koersen niet genoeg is om het kaf van het koren te scheiden, ligt dat in deze wedstrijd anders. Op het zuidelijkste punt van de wedstrijd - in Montalcino waar Cadel Evans in 2010 een Giro-etappe won over verregende Strade Bianche - moet u maar eens aan de renners vragen hoe zij zich voelen. Een groot deel roept daar spreekwoordelijk al om de moeder.

Onverharde strook vijf tot en met acht gaan veel bepalen over wie er nog kans maakt op de zege in Siena. Lucignano d'Asso, Pieve a Salti, Martino in Grania en de Monte Sante Marie zullen de selectie gaan maken. Fabian Cancellara won vorig jaar een derde keer in Siena en zou naar aanleiding daarvan een strook naar zich vernoemd krijgen.

Machtige finale

De Colle Pinzuto zal zoals vrijwel ieder jaar de belangrijkste schifting voeren. Ook vorig jaar gebeurde dat, toen wereldkampioen Peter Sagan hier een versnelling plaatste. Gianluca Brambilla lag dan al op kop, hij reed een sterke Strade Bianche en zal uit zijn op revanche. Na veel draaien en keren in de laatste kilometers daalt men af naar de lager gelegen wijken van Siena. Daar rijden de renners op de Via Esterna di Fontebranda onder de poort naar het centrum door.

Eens de poort is gepasseerd, beginnen de plaveien. Italiaanse, prachtige plaveien. Op de Via Santa Caterina lopen de percentages op naar 16%. Daar vindt een eerste explosie plaats. Ze draaien scherp naar rechts, in de nauwe straten van Siena. Een bocht linksaf brengt zij die voor de zege strijden (maar ook de anderen natuurlijk) op de Via Banchi di Sotto. Daar komt het tot een sprint, voor de laatste scherpe rechter bocht die de winnaar voert naar de Via Rinaldini, alwaar alleen nog de sprint naar de zege op Il Campo, het Piazza del Campo, wacht.

Favorieten

Heeft u vorig weekend de koers gezien? Dan weet u vast wel wie ook in Siena favoriet is. Peter Sagan won nog nooit in Strade Bianche, toch is dat vreemd. De koers is, zoals zo veel wedstrijden, op zijn lijf geschreven. Draaien, keren, bergop, bergaf, technisch: dat past allemaal bij de Slowaak. Wellicht hoopt hij eens op een verregende editie om zijn technische kwaliteiten op de fiets nog meer te kunnen laten zien. En dan mag de wereldkampioen in zijn nopjes zijn met de weersvoorspelling. Men geeft namelijk 90% kans op neerslag in en rond Siena.

Zijn grootste tegenstander zal opnieuw Greg van Avermaet zijn. Alhoewel, tot nog toe kon hij maar één keer echt meestrijden om de knikkers. In 2012 werd hij gelost door Cancellara op de Colle Pinzuto. Vorig jaar was hij daar in de eerste stroken al op achterstand gereden. En in de Omloop Het Nieuwsblad toonde hij zijn topvorm, een dag later in Kuurne-Brussel-Kuurne was de olympisch kampioen minder in vorm.

Waar je eerder goed reed, is het makkelijker om weer goed te rijden. Die vlieger gaat op voor Zdenek Stybar. Hij won in 2015, was vorig jaar in de voorbereiding nauwelijks op afspraak maar deed in Strade Bianche mee om de zege. Wat let hem om dit jaar ook mee te strijden voor winst in Siena? Zo zal zijn ploeggenoot Gianluca Brambilla ook denken.

Voor Michal Kwiatkowski geldt hetzelfde. De Pool versloeg in 2014 Sagan op de steile pentes in de Toscaanse stad. Samen met de vijf hierboven genoemde namen staat nog een waslijst aan semi-favorieten aan de start. Belangrijk om uit te lichten zijn Rui Costa en Tim Wellens. Beiden zijn in blakende vorm en hebben de winnende benen weer gevonden. Voor de Nederlandse volgers is het wellicht interessant om te zien of Tom Dumoulin zijn wagonnetje kan aanhaken als de grote mannen gaan versnellen.

Onze favorieten

*****Peter Sagan****Zdenek Stybar & Tim Wellens***Gianluca Brambilla, Greg van Avermaet & Rui Costa**Michal Kwiatkowski, Vincenzo Nibali, Fabio Felline & Sep Vanmarcke*Tiesj Benoot, Tom Dumoulin, Matteo Trentin, Edvald Boasson Hagen & Diego Rosa

Televisie

Wellicht is het u niet ontgaan: dit jaar helaas geen Italiaanse koersen op Sporza! Eurosport neemt dat alles voor haar rekening. Schuift u aankomende zaterdag vanaf 13.45u gerust in uw zetel en zet drankjes en hapjes maar op tafel. Tussen 15.10u en 15.37u wordt de aankomst verwacht, dus u krijgt ongeveer anderhalf uur aan mooiste beelden van het seizoen te zien. En daarna: may the best man win!

Foto's: Cor Vos, RCS