Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 8)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. La Primavera! Milaan-Sanremo is daar.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Regenboog

In een weekend stonden twee WorldTour-wedstrijden voor de deur. Een voor de mannen en de vrouwen. Dan startte in het derde weekend van maart ook nog eens de Ronde van Catalonië, die later aan bod komt. De twee wedstrijden die in dit deel worden besproken, vonden beiden in Italië plaats. Eerst naar de vrouwen, die de Trofeo Alfredo Binda afwerkten.

Op zondag 20 maart was dat, om precies te zijn. Lange tijd leek de Zwitserse Jolanda Neff op weg naar de zege in de Italiaanse vrouwenklassieker. In het slot van de wedstrijd werd ze echter bijgehaald door wereldkampioene Lizzie Armitstead. De Britse had een week voordien nog opgegeven in de Ronde van Drenthe, maar wist na de Strade Bianche haar tweede Italiaanse WorldTour-koers van 2016 te winnen.

La Primavera

Nu tijd voor Milaan-Sanremo. Het eerste 'monument' van 2016. De lenteklassieker kende weer de aankomst op de Via Roma. De brede aankomstlaan kon zorgen voor de nodige verrassingen in de sprint zelf. Maar: werd het wel een sprint? De traditionele veelheid aan scenario's voor de bijna driehonderd kilometer lange koers zorgden opnieuw voor een hoop spanning.

Een spanning die voor veel wielerliefhebbers voor het eerst in het jaar echt pas komt kijken bij Milaan-Sanremo. Een lange, vals trage dag waarbij de Capi's, de Cipressa en de Poggio di Sanremo kunnen zorgen voor de afscheiding. Wie niet op de Capi's kon wachten, was Maarten Tjallingii. En dat was in het verleden vaker zo. Maar omdat het zijn laatste Sanremo betrof, moest de Nederlander van LottoNL-Jumbo wel in de vroege ontsnapping zitten.

(Aan)vallen

En zo geschiedde. Voor de derde keer op rij, net als Jan Barta en Matteo Bono, verzorgde hij de eerste televisie-uren. Op weg naar de Cipressa werd de koers vooral opgeschud door nerveus gedrag en valpartijen. Daarbij met Michael Matthews een van de topfavorieten. Er ook bij: Arnaud Démare. De Fransman zou nog een belangrijke rol spelen in het vervolg van de koers.

Op de Cipressa waren de eerste aanvallen van de finale pas te bewonderen. Giovanni Visconti en Ian Stannard waagden het erop. Met Fabio Sabatini, Matteo Montaguti en Daniel Oss sloten drie Italianen aan. De poging droeg echter niet ver. Pas op de Poggio zou het beslist gaan worden.

Surprise

Maar, zoals wel vaker de laatste jaren, werd dat een vrij laffe tocht omhoog. De meeste renners zaten al kapot en wilden geen alles-of-niets-poging proberen. Wie dat wel zag zitten, was Michal Kwiatkowski. De Pool van Team Sky kon een gaatje slaan op de top van de Poggio di Sanremo. Eens beneden werd de ex-wereldkampioen bijgehaald.

Dat bijhalen gebeurde door een andere renner die zijn laatste 'Primavera' reed. Fabian Cancellara, al winnaar in 2008, ging erop en erover. Hij had Matteo Trentin, Peter Sagan en Fernando Gaviria in het wiel. De Colombiaan leek moeiteloos te volgen en samen met de Slowaak de favoriet voor de sprint. Zeker toen ze samen met Greg van Avermaet en Edvald Boasson Hagen even een gaatje sloegen.

Een vreemde move van de op kop rijdende Noor zorgde ervoor dat Gaviria het wiel van Van Avermaet aantikte en viel. In volle sprintvoorbereiding werd ook Sagan gehinderd. Het peloton kwam er inmiddels bij, waardoor de Slowaak vrijwel kansloos was. Jurgen Roelandts ging al op driehonderd meter van de streep aan, waar hij uiteindelijk een derde plaats aan overhield. Als een duveltje uit een doosje was daar als winnaar: Arnaud Démare. De Fransman had stilletjes zijn terugkeer in het peloton gemaakt en kwam als winnaar uit de bus op de Via Roma.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Arnaud-Démare-Milan-San-Remo-2016.mp4"][/video]

Ophef

De Fransman was, terecht natuurlijk, dolgelukkig met zijn overwinning. Het was zijn eerste zege van groot formaat. Om dan meteen maar een 'monument' te winnen, was ongehoord. De vreugde voor de Franse sprinter ging echter gepaard met paranoia van anderen in het peloton.

Matteo Tosatto was onder andere kritisch in La Gazzetta dello Sport. "Op de Cipressa reed Démare twee keer zo hard als onze groep. Zijn ploegleiderswagen hielp hem. Zonder die hulp zou hij nooit voor de overwinning hebben gesprint." Ook Eros Capecchi was kwaad. "Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Hij reed ons aan 80 kilometer per uur voorbij, op de Cipressa." Capecchi gaf aan te hebben gezien dat Démare de volgwagen vasthield.

De wedstrijdjury liet zich ongemoeid. De Franse winnaar deed zijn woordje naderhand in L'Équipe: "Ik deed niets verkeerd. Als ik iets had gedaan dat verboden is, was ik wel gediskwalificeerd. Ik denk dat sommige concurrenten jaloers zijn."

De bergen in

In het volgende deel gaan we klimmen. Eind maart trok een deel van het peloton namelijk, een dag na Milaan-Sanremo, naar Catalonië. De Ronde van Catalonië wordt uitgebreid besproken in het negende deel van het Wieler Revue Jaaroverzicht. Tot dan!

Foto's: Cor Vos