Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 19)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De Giro d'Italia kende een bizar einde.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Zware slotweek

We waren, na deel 17, aanbeland bij de derde week van de Giro d'Italia. Zoals normaal, was ook de derde week van de Giro de zwaarste van de drie weken. Niet minder dan drie aankomsten bergop moesten worden verreden. Naar Andalo, Risoul en Sant'Anna di Vinadio konden mooie dingen gebeuren. Met de klimtijdrit voor de rustdag en de korte bergetappe naar Andalo erna moest er wel spektakel komen. Alsof het qua bergen nog niet genoeg was, lag er in de achttiende etappe ook de aankomst in Pinerolo getrokken, met de Pramartino in volle finale. Genieten!

Na de koninginnenrit had Steven Kruijswijk een ruime voorsprong op de nummer twee. Vincenzo Nibali volgde op 41 seconden.Nog 51 seconden later stond Esteban Chaves op de derde plaats. Alejandro Valverde leek zelfs al uitgekeken op het podium, met 3'06" had hij een ontzettend grote achterstand op Kruijswijk.

Seiseralm

De vijftiende etappe was de laatste voor de tweede rustdag. Het betrof een klimtijdrit. Vanuit Castelrotto, in het Tirols Kastelruth, werd geklommen op de Alpe di Siusi/Seiseralm. De laatste keer dat die werd beklommen, was in 2009. Toen klopte Denis Menchov met een geweldige sprint bergop Danilo di Luca. Dat kon dus in deze editie niet.

In de klimtijdrit zouden zoals altijd de beste klimmers komen bovendrijven. Iemand die niet helemaal in dat rijtje beste klimmers thuishoorde, was de Rus Alexander Foliforov. Foliforov had in de jeugdcategorieën altijd wel getoond een goede klimmer te zijn. Bovendien reed hij als belofte vaak goede klimtijdritten. Maar bij de profs zich tussen de besten nestelen, dat deed de Rus nog nooit.

Zijn tijd van 28 minuten en 39 seconden was een goede richttijd. Maar vreemd genoeg beet favoriet na favoriet zich stuk op de tijd van de Rus. Steven Kruijswijk was ondertussen een veldslag om het klassement aan het winnen. Hij smeerde Chaves veertig seconden aan. Valverde volgde pas op 23 seconden van Kruijswijk. De grootste verliezer was Nibali. Die moest twee minuten en tien seconden toegeven en werd pas 25ste. De winnaar? Foliforov. Met enkele honderdsten voorsprong op Kruijswijk.

Oorlog

Na de rustdag was een korte bergetappe gepland. De Passo della Mendola/Mendelpass volgde halverwege de etappe. De Fai della Paganella zou dan definitief het kaf van het koren scheiden, waarna richting Andalo nog wat meters bergop afgelegd moesten worden. De licht dalende aanvangsstrook richting de Passo della Mendola was decor van een ware oorlog. Iedere klassementsrenner wilde een knecht vooraan hebben. Immers: op de Mendelpass zou het ontploffen en Kruijswijk zou snel alleen komen te zitten.

Dat bleek ook zo. Al snel waren Enrico Battaglin en Primoz Roglic als laatste helpers gezien. De roze trui loste vervolgens de problemen op door op iedere aanvallende favoriet te reageren en daarna zelf maar de aanval te zoeken. In een groepje toog hij over de Mendelpass. Aanwezig waren ook: Vincenzo Nibali, Alejandro Valverde en Ilnur Zakarin. Grote afwezige: Esteban Chaves.

Maar Orica-GreenEdge repareerde een klein deel van de schade in de afzink van de Mendola. Op de Fai della Paganella kwam voor een tweede dag op rij het kraken van de Italiaans kampioen; een aanval van Alejandro Valverde zorgde hiervoor. De Spaans kampioen ging verder met Zakarin en Kruijswijk.

Daarachter rolde Chaves zijn Italiaanse tegenstrever op en liet hem in het slot achter. Vooraan zag Zakarin kansen voor het klassement. De Rus reed zich volledig leeg en liet zijn Nederlandse en Spaanse vluchtmakkers om de zege sprinten. Daarin was natuurlijk geen kruid gewassen tegen Valverde. Maar Kruijswijk had de eerste zware test als roze trui doorstaan. Met verve.

Interbellum

Een door de organisatie gecreëerde impasse zou volgen. De zeventiende etappe naar Cassano d'Adda was volledig vlak. Het werd een knotsgekke finale. Bekijk het hieronder nog eens.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Giro-dItalia-Stage-17-Highlights.mp4"][/video]

In de achttiende etappe naar Pinerolo kwam een grote vluchtersgroep weg. Met de gevaarlijke finale voor de boeg liet LottoNL-Jumbo de groep een groot gat pakken, om zo de aanvalslust bij de favorieten weg te nemen. Vooraan kwamen op de beklimming van Pramartino Gianluca Brambilla en Moreno Moser weg. Brambilla - die eerder rit acht won - reed zelfs weg van Moser. Bergaf kwam die echter terug. Het tweetal ging strijden om de zege. Het werd een verhaal van de twee honden. Waarbij Brambilla zeer gelukkig werd. Hoe dan? Herbeleef de finale.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Giro-dItalia-Stage-18-Highlights.mp4"][/video]

Voorlaatste veldslag

In de negentiende etappe zouden de Franse Alpen bezocht worden. Aan Italiaanse kant lag eerst de Colle delle Agnello op de renners te wachten. Een grote groep vluchters was vooruit, in het peloton rammelden Astana en Orica-GreenEdge aan het leiderschap van Kruijswijk. Even ter informatie: Chaves had drie minuten rond achterstand. 23 seconden verder volgde Valverde. Nog een minuut en twintig seconden, op 4'43" van Kruijswijk, stond Nibali vierde. De Italiaan wist echter Valverde al te lossen op de Agnello. Zoals vaker: het verhaal van de hoge hoogte en de ijle lucht. Chaves en Kruijswijk volgden wel.

Dan kwam het moment van de Giro. Het drietal rondde de top. Nibali ging de roze trui in de afdaling onder druk zetten. De roze trui, Steven Kruijswijk, bezweek onder de druk. Een ongelooflijk knullig moment - een valpartij - zorgde ervoor dat de Nederlander de Giro kon gaan verliezen. De Giro die hij eigenlijk al in zijn broekzak had.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/CRASH-Maglia-Rosa-–-Steven-Kruijswijk-Giro-d’Italia-2016-–-Stage-19.mp4"][/video]

Kruijswijk moest zijn weg richting Risoul alleen vervolgen en had nog geluk dat Valverde bij hem kwam, die nog knechten over had. Dat bespaarde wat van de schade voor de renner van LottoNL-Jumbo. Voor de rest was niemand van die ploeg te bekennen vooraan. Vincenzo Nibali ging een eerste deel van een bizar tweeluik rijden. De Italiaan reed op Risoul weg van Chaves. Twee jaar geleden reed Nibali hier al eens als gele trui in de Tour omhoog, nu zegevierde hij in de Italiaanse kampioenstrui.

Nog één keer

Met nog één bergrit te gaan, was Kruijswijk uit het roze gereden. Dat hing nu om de lenden van Esteban Chaves. De Colombiaan van Orica-GreenEdge kon zich echter ook nog niet rijk rekenen. Nibali volgde namelijk op 44 seconden. Voor Kruijswijk ging de strijd nu om een podiumplaats. Hij lag 21 seconden achter op Nibali en had er 43 over op Valverde.

Het werd een strijd op twee fronten. Een grote kopgroep kreeg een vrijgeleide om voor de ritzege te gaan. Op de Colle della Lombarda reed de Estse renner Rein Taaramaë weg van zijn concurrenten in de kopgroep. Darwin Atapuma probeerde hem bij te halen, maar slaagde niet in zijn opzet.

Achteraan viel Nibali aan in de jacht op de eindzege in de Giro. En de Italiaan slaagde in zijn opdracht Chaves te lossen. De Colombiaan weerde zich kranig, maar viel volledig stil. Valverde wipte over Kruijswijk, die zich als een ware held had getoond. Ondanks een ribbreuk eindigde hij nog voor roze trui Chaves. Het podium was echter te hoog gegrepen, helaas.

Arrivederci Girini!

De laatste etappe was er eentje voor de verplichting. De gevaarlijke plaatselijke ronde in Turijn noopte de organisatie ertoe de zelfde beslissing te nemen als in Bibione. Al een aantal ronden voor het einde werd de definitieve eindtijd van de renners opgenomen. Maarten Tjallingii en Jos van Emden zetten een koppeltijdrit op. Tjallingii wilde zich nog één keer tonen aan het grote publiek en deed dat urenlang. Hij liet het afmakende werk over aan Van Emden. Die werd in de slotkilometers gegrepen.

Sonny Colbrelli viel bergop aan, maar bleef hangen achter het fototoestel van een toeschouwer. De sprinters gingen in kleine groep op de streep af. Toch gebeurde er in het slot weer genoeg. Een aanval van Sean de Bie maakte er een rommeltje van. Giacomo Nizzolo was wanhopig op zoek naar een ritzege. Hij leek deze in de rode puntentrui ook te pakken. De organisatie vond - terecht - dat hij Sacha Modolo te veel had gehinderd. Nizzolo werd gedeclasseerd, maar Modolo werd eigenlijk derde. Nikias Arndt was de lachende - ja, hoe heet dat dan - tweede.

De Giro d'Italia kende dus een knotsgekke slotweek. De roze trui ging naar Vincenzo Nibali. Giacomo Nizzolo pakte net als vorig jaar het rood. De blauwe trui was voor Mikel Nieve, waar Bob Jungels beste 'witte' jongere werd. De eindstand zag er zo uit:

In ons volgende deel gaan we voorbereiden op de Tour de France. In het twintigste deel van het Wieler Revue Jaaroverzicht richten wij, net als Chris Froome en Alberto Contador, onze pijlen op het Critérium du Dauphiné. Tot dan!

Foto's: Cor Vos