Interview | Roger De Vlaeminck: 'Tom Dumoulin moet weg bij Jumbo-Visma'

”Het seizoen duurde kort, maar ik heb weer erg genoten”, meldt Roger De Vlaeminck vanuit zijn riante boerderij in het Oost-Vlaamse dorp Kaprijke. ”Het meest in het oog springend: de Ronde van Vlaanderen. Wat een finale, met ’s werelds beste drie klassiekerrenner bij elkaar: Julian Alaphilippe, Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Dat de huidige wereldkampioen na een botsing met een motard over de kop vloog, maakte de koers opeens ietsje minder interessant, want ik had graag gezien dat ze met zijn drieën de slotkilometer waren ingegaan. Ik gunde Mathieu zijn zege zeer. Zijn stijl van rijden en zijn persoonlijkheid spreken me erg aan. Vijf jaar geleden voorspelde ik al dat hij ook op de weg tot ongekende hoogte zou stijgen. Wout vind ik de veelzijdigste van de twee. Hij is, in het algemeen, een iets betere tijdrijder en sprinter. Alaphilippe gaat beter bergop dan Wout en Mathieu.

Het gemeenschappelijke van die drie, naast onvoorstelbare talenten: een ijzersterk karakter. Wat dat betreft lijkt Mathieu in elk geval op zijn vader Adrie. De rivaliteit tussen Wout en Mathieu tilt de populariteit van het wielrennen omhoog, een zegen voor onze sport. De pers vraagt dikwijls naar mijn voorkeur. Mijn uitspraken hebben invloed, dus ik ben voorzichtig. Ik ben voor beiden. Geboren kampioenen. Zoals Johan Cruijff en Lionel Messi, op hun zeventiende al sterren.”

Počagar of Pogačar?

Als we het onderwerp Tour de France aansnijden, schiet Roger in de lach. "Is het Počagar of Pogačar? Pogačar, zegt u. O ja, Pogačar," klinkt het. "De beslissende tijdrit verliep ongekend spannend. Dat Roglic een inzinking kende, had ik niet verwacht. Inzinkingen beslissen over winst of verlies; ze horen bij de sport. Merckx en ik hebben nederlagen geleden op momenten dat we ons onverslaanbaar achtten. Leerzame ervaringen. Ik ben altijd al gek van jonge coureurs. Vlak voor zijn 22ste verjaardag wint die Sloveen de belangrijkste etappewedstrijd. In mijn optiek wordt je geboren als kampioen. Voor Marc Hirschi, strijdlustigste in de Tour en eerste in de Waalse Pijl, heb ik eveneens een zwak. Verder spreekt Lennard Kämna, een Duitser, me erg aan. Pogačar is beslist geen eendagsvlieg. Nog minstens twee keer stapt hij in Parijs op het hoogste podium."

Wat denkt u van Tom Dumoulin?

De Vlaeminck schraapt de keel, laat een stilte vallen en zegt bedachtzaam: "Hij moet weg bij Jumbo-Visma. En snel. Hij heeft daar niets meer te zoeken. Alleen bij een ploeg waar enkel hij kopman mag zijn, kan hij weer in de top 3 van een rittenkoers eindigen. Zijn overgang van Sunweb naar Jumbo-Visma bleek geen succes. Wat me verder opvalt, is zijn uitstraling. Vriendelijke, gevoelige jongen. Zelden een boze grijns op zijn gezicht. Iets vergelijkbaars merk ik bij Steven Kruijswijk. Uitstekende coureur, maar te weinig een afmaker."

Uw landgenoten dwepen met Remco Evenepoel. Terecht?

"Ja, want hij is een enorme klasbak. Jammerlijk gevallen in de Ronde van Lombardije dat in Fuglsang een prachtige winnaar kreeg. Remco is piepjong, nog geen 21. Hij zal uitgroeien tot een grote ronderenner. In de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix zal hij nooit als eerste de streep passeren, wel in Luik-Bastenaken-Luik en Lombardije. Ik adviseer hem overigens tijdens de wintermaanden een aantal crossen te rijden. Prima voorbereiding op het wegseizoen. In het veldrijden leer je beter sturen. Verder komt het je explosiviteit ten goede. Of Remco mijn raad opvolgt, weet ik niet. Mogelijk roepen de mensen uit zijn zeer nabije omgeving: ’Niet doen wat De Vlaeminck tettert’. Ik haal hier mijn schouders over op. Het gaat om een gratis tip van iemand die als coureur heel lang geleden door schade en schande wijs werd. Hoofdzakelijk luisterde ik natuurlijk naar mezelf, maar naar wielerkenners die ik hoog achtte, liet ik mijn oren hangen. Zoals naar Briek Schotte, de baas van mijn eerste profploeg Mars.. Hoe ouder je wordt, hoe meer je nadenkt over het verleden. Waarom het is gegaan, zoals het is gegaan. Dat ik meer heb geleerd van tegenslagen dan van schouderklopjes. ’Vaar je eigen koers’, luidt mijn motto. Ook vroeger al. Die levensinstelling heeft me een heleboel gebracht."

Supporter van Chris Froome bent u nooit geweest. Hoe komt dat?

"Froome imponeerde me zelden. Als hij samen met Merckx had gekoerst, had hij nooit vier keer de Tour in zijn voordeel beslist. Merckx was twintig keer beter. Froome is momenteel 35. Uitgesloten dat hij nog een keer de Tour of de Giro of de Vuelta wint. Die huzarenstukjes herhaalt hij nooit meer."

Waarna Roger ongevraagd terugkomt op het trio Van der Poel-Van Aert-Alaphilippe.

"Zij zijn de allerbesten voor de klassiekers. Ik druk het wat straf uit, maar de anderen zijn de komende jaren volstrekt kansloos om Vlaanderen en Parijs-Roubaix naar zich toe te trekken. Verstaat ge? En u weet: met mijn voorspellingen zit ik er zelden naast."

Hoe staat u momenteel in het leven?

"Ik ben een tevreden mens. Ik heb een mooie boerderij met een flinke lap grond. Tijd voldoende. Genoeg te doen om het perfect te onderhouden. Mijn hoeve verlaat ik alleen om boodschappen te halen. Dan let ik extra op, dus het boodschappenkarretje poetsen en ik zet twee mondmaskers op. Ja, uit angst door Covid 19 te worden besmet. Die strenge lockdown hebben we aan onszelf te wijten. De feestende jongeren veegden overal hun voeten mee af, lapten de regels aan hun laars, keken nergens naar. Zij zijn de oorzaak dat de regering ons nu opsluit. Mij deert die lockdown nauwelijks. Ik ben graag op m’n eentje, ik heb geen behoefte aan een heleboel mensen om me heen, ik heb voldoende geld op de plank. En ik voel me zeer bevoorrecht op mijn 73ste omringd te zijn door een knappe vrouw van 27 jaar jonger. Peggy heet ze. Ze zorgt goed voor me. Wat wil een man van mijn leeftijd nog meer?"