Interview | Bettiol kijkt uit naar Strade: 'Duurde even voordat ik om kon gaan met verwachtingen'
Als er iemand uitkijkt naar de Strade Bianche is het Alberto Bettiol wel. De renner van EF Education-Nippo is geboren in Toscane en kent de regio op z'n duimpje. Hij beseft ook dat de druk op zijn persoon groter is nadat hij twee jaar terug onverwacht de Ronde van Vlaanderen won.
"Misschien dat een paar mensen binnen de ploeg erin geloofden", vertelt Bettiol in de Wieler Revue Klassiekergids. "Mensen die mij op dat moment beter kenden dan ik mezelf kende. Het winnen van de Ronde van Vlaanderen verandert je leven. Voor mij, maar dat geldt zelfs voor renners als Peter Sagan en Tom Boonen. Het publiek, de omgeving en de historie maken de Ronde van Vlaanderen anders dan alle andere wedstrijden. De dag na de Ronde van Vlaanderen stond mijn hoofd groot afgebeeld op de voorpagina van La Gazzetta dello Sport. Ineens kende iedereen mij. Het heeft even geduurd voordat ik kon omgaan met mijn nieuwe leven, maar ik kan zeggen dat ik nu klaar ben om meer grote overwinningen te boeken."
"Na het vertrek van Sep Vanmarcke is mijn rol in de ploeg veranderd. Ik vind het jammer dat hij weg is, want Sep is een goede collega", vertelt de Toscaan verder. "De pers en ook mijn teamgenoten zullen mij nog meer zien als de man die resultaten moet leveren, maar dat is niet iets om over te stressen. Ik begon het seizoen in de Ster van Bessèges. Ik kwam direct van Teide en had niet verwacht al zo’n goed niveau te hebben. Ik was in staat om mee te doen met de beste renners en eindigde in de tijdrit als zevende. Ik heb in december een aantal problemen gehad, maar ik ben weer terug op schema voor de voorjaarsklassiekers."
'Strade is nog geen monument'
Bettiol is geboren in Poggibonsi, dat dicht bij Siena ligt. Hij vertelt dat hij zijn jeugd een paar keer is wezen kijken bij de eerste edities van de Strade Bianche. "In een wielerkoers tellen de beelden ook mee, daar waar je bent op de wereld. In Strade Bianche rijd je door een gebied dat op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. Het is de personificatie geworden van de romantiek in het wielrennen en geldt als de meest zuidelijke klassieker van de noordelijke klassiekers. Je ziet in het decor Bartali en Coppi voor je. Met nieuwe fietsen, maar in datzelfde oude theater. Daarbij is Strade Bianche ook qua tactiek een oude koers: het is een afvalrace en alleen de echte kampioenen zullen zegevieren. Kijk naar de erelijst."
Toch kan de wedstrijd volgens Bettiol niet opgaan voor het zesde monument. "Strade Bianche heeft de historie van de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik niet, maar wat ik belangrijker vind is dat Strade Bianche ook het aantal kilometer niet heeft. Voor mij moet een monument minstens tweehonderd kilometer lang zijn. Ik stel voor dat wanneer Strade Bianche het zesde monument wil zijn er extra kilometers worden toegevoegd aan de koers. Verder heeft het alles om een monument te zijn. Als je de televisie aanzet dan zie je meteen welke koers het is en in welke regio de renners rijden. Het is een koers die uniek is in z’n soort en ik zou dolgraag eens winnen in Siena."
- Cor Vos