Voorspelling: we gaan nog veel lol beleven aan Ide Schelling

De dag die je wist dat zou komen is eindelijk hier. Of nou ja, eindelijk. Zo lang heeft hij er niet op moeten wachten: in zijn tweede seizoen als prof boekte de 23-jarige Ide Schelling gisteren zijn eerste zege. Hij won in Zwitserland de GP Kanton Aargau door met Rui Costa en Esteban Chaves het peloton voor te blijven en het sprintje met drie op indrukwekkende wijze te winnen (beelden zie onder).

Niet zo eindelijk dus, maar dát Ide Schelling zou gaan winnen was bij z'n entree in het peloton al wel duidelijk. De vergelijking ligt misschien wat voor de hand omdat het beide Hagenezen zijn, maar: Schelling doet me denken aan een jonge Michael Boogerd. Dezelfde branie, dezelfde aanvalslust - ja, zelfs hetzelfde hagelwitte gebit met Prodent-glimlach.

Sterker nog, Schelling is een Boogerd 2.0. Oké, in het hooggebergte is Schelling minder dan dan zijn stadgenoot - we hoeven geen top 10 in een grote ronde van 'm te verwachten. Maar daar staat tegenover dat Schelling rapper en explosiever is. Wat had Boogerd die wapens graag gehad; nu was er altijd wel een een Italiaan sneller aan de meet. Was het niet Di Luca, dan was het wel Bartoli of Rebellin.

Daarbij koerste Boogerd ook altijd behoorlijk nerveus. Dat - wat oneerbiedig gesproken - gedoe van 'm kostte toch ook altijd veel energie. Was het niet fysiek, dan toch zeker wel mentaal. Bij Schelling lijkt daarvan totaal geen sprake. Zelfverzekerd tot en met op de fiets. Cool and collected, zoals Amerikanen dat zeggen.

En met koersgogme. Z'n woorden gisteren na z'n eerste zege zeggen genoeg: "Chaves was niet echt aan het werken omdat hij nog een sprinter in het peloton had zitten, daarom hebben Costa en ik maar zo hard mogelijk doorgereden. In de sprint wilde Costa dat ik vroeg aan zou gaan, maar dat zag ik meteen. Ik ben vervolgens aangegaan, maar gaf nog niet alles omdat ik graag man tegen man wilde sprinten. Dat is eigenlijk perfect gegaan."

Goed koersinzicht dus en hij kan het ook nog goed verwoorden. Bovendien: net als Boogerd het hart op de tong, ruimte voor een leuke kwinkslag en - net als op de fiets - enthousiasme te over. Als je Schelling over fietsen hoort praten, krijg je direct zin om zelf op de fiets te stappen.

Hij is de zoveelste jonge parel in het peloton en het is schitterend dat er een Nederlands vlaggetje achter z'n naam staat. Met megatalent Mathieu van der Poel zijn we als Nederlandse koersliefhebber dientengevolge ook megaverwend, maar laten we ook 'de anderen' niet vergeten: van Ide Schelling kunnen we in ieder geval in de (de nabije) toekomst óók genoeg genieten.

Beelden van z'n eerste zege (in een rij van vele?)