WK | Alaphilippe prolongeert wereldtitel na magnifieke koers, Van Baarle knap tweede

Wie een uitgebreide lunch had, miste toch al de nodige ontwikkelingen bij het WK wielrennen op de weg van de elitemannen, want de heren profs hadden er zin in! Met nog zo'n 170 kilometer te gaan, roerden enkele grote namen zich al (o.a. Evenepoel, Asgreen). De Italianen hadden de slag gemist en moesten de situatie dus rechtzetten.

Dat lukte, maar het bleef een levendige koers, want honderd kilometer later reed Remco Evenepoel opnieuw vooruit in een groepje waarin ook Dylan van Baarle zat. Na de klim van de Moskesstraat op 65 kilometer van de finish had het groepje van 5 zo'n 20 seconden voorsprong.

Dat groepje werd weer teruggepakt door een steeds verder uitdunnend peloton - die naam was eigenlijk niet meer van toepassing. Toen Alaphilippe de lont in het kruidvat stak, ontbrandde de koers écht, al hadden we daarvoor ook niet te klagen over de amusementswaarde.

Namens Nederland zaten Van der Poel en Van Baarle bij de eerste groep van zo'n 20 renners. De Belgen, met drie vertegenwoordigd (Van Aert, Stuyven en Evenepoel), moesten er het werk opknappen. Zo neutraliseerden ze een poging van Alaphilippe en Colbrelli.

Daarna was het vooral Evenepoel die zich op kop zette en het tempo erin hield bij de groep. Op 21 kilometer van de meet waren het opnieuw de Fransen die op de Wijnpers aan de boom schudden. Alaphilippe pakte een meter of 20, maar Wout van Aert zelf reed met hulp van een teruggekeerde Stuyven het gat dicht.

Het was de opening van een heerlijk tactisch steek- en pokerspel, dat misschien wel het mooiste kwartier koers is dat we de afgelopen jaren zagen. Het publiek, demarrages slag om slinger, zoals de Vlamingen dat zo fraaien zeggen. Genieten!

Alaphilippe leek de sterkste man in koers, want met het ingaan van de laatste ronde reed hij andermaa op kop van de koers en reed een voorsprong van zo'n 10 tot 15 seconden bij elkaar op een groepje met Van Baarle, Powless, Stuyven en Valgren. In de groep daarachter, op een halve minuut, deden de Italianen het werk - Nizzolo offerde zich op voor Colbrelli.

Beide groepjes werkten niet goed samen en, ook niet onbelangrijk, Alaphilippe was beresterk. En dus prolongeerde de Fransman op fraaie wijze zijn wereldtitel. Achter hem mengde Van Baarle zich in de strijd om het zilver, en won verrassend het sprintje van Valgren, Stuyven en Powless.

Een mooie tweede plek voor de Hagenees, die daarmee de eerste Nederlander op een WK-podium werd sinds Leon van Bon derde werd in 1997.

De top 10 van de dag (plus plek 11 omdat het Van Aert is)