Mathieu van der Poel wint Dwars Door Vlaanderen na schitterende finale

Wielerleifhebbers hadden er lang naar uitgekeken: Mathieu van der Poel die weer zou koersen op Vlaamse bodem, ook nog eens in een koers waarin ene Tadej Pogacar acte de presence gaf. Sowieso heeft MVDP wel wat met Dwars Door Vlaanderen, want hij won de koers in 2019.

Lees ook: Beelden | Om alvast in de stemming te komen: hoe Mathieu van der Poel drie jaar terug Dwars door Vlaanderen op z'n kop zette

Vanmiddag was het, alhoewel op een heel ander parkoers, enigszins een copy-paste van die wedstrijd. Wie had gedacht dat Mathieu van der Poel berekender zou gaan rijden, kwam bedrogen uit, want al op 92 kilometer deelde hij en z'n ploeg een speldenprik uit op de Stooktestraat.

Op zo'n 60 kilometer van de streep barste de koers echt los, net als twee jaar geleden. Op Berg Ten Houte ontstond er een elitegroepje met Van der Poel, Pidcock, Turner, Küng, Campenaerts en Benoot. Pogacar probeerde even later in z'n eentje naar het groepje te rijden, maar slaagde daar niet in - het eerste teken van 'zwakte' van Pogi dat we dit seizoen zagen.

Ondertussen kwamen de zes met iets minder dan 50 kilometer te gaan bij de vijf vroege vluchters. Daarachter gebeurde er ook van alles; een groepje met onder andere Van Avermaet, Kragh Andersen en toch ook weer Pogacar gaf volle bak om bij de elf vooraan te komen. Het gaatje was op dat moment iets meer dan 20 seconden.

Dat gat groeide naar 40 seconden; de mannen die vooraan zaten gingen uitmaken wie deze editie van Dwars Door Vlaanderen op z'n naam ging schrijven.

Op 20 kilometer van finishplaats Waregem deelde Van der Poel een volgende plaagstootje uit, maar het was nog niet voluit. Even later ging Campenaerts dat we in een solopoging, maar die strandde al vrij snel weer.

Gevolg was wel dat we een deel van de vroege vluchters kwijt waren. Alleen Nils Politt, een klasbak natuurlijk, en de jonge Australiër Kelland O'Brien (medaillewinnaar op de baan tijdens de Spelen) konden het nog bijbenen.

Op de laatste helling, of beter gezegd, net na de laatste helling, probeerde Campenaerts het nog maar eens. Hij sloeg een gaatje dat Van der Poel in eerste instantie leek dicht te rijden, maar het waren Pidcock en Benoot die er het eerst bij waren. MVDP reed er daarna alsnog naartoe en bracht zo iedereen van het groepje weer terug.

De tank van Campenaerts was nog niet leeg en hij probeerde het op 4 kilometer van de streep nog maar eens. Benoot sprong ernaartoe, maar de rest van het groepje kwam weer terug met nog 2 kilometer te gaan. Benoot was de volgende die ging en Van der Poel reageerde.

Dat bleek de juiste versnelling, want de twee sloegen met een kilometer te gaan een mooi gaatje. Het groepje erachter bleef druk zetten, daarom ging Van der Poel de sprint vroeg aan. Benoot gooide de handdoek op 100 meter van de streep en het fenomeen van Alepcin-Fenix schreef z'n tweede Dwars Door Vlaanderen op z'n naam.

Na afloop werd duidelijk hoe diep hij was gegaan, want hij zeeg hoestend en proestend neer tegen een dranghek. Mathieu van der Poel lijkt klaar voor de Ronde van Vlaanderen! In die wedstrijd treft hij natuurlijk wel Wout van Aert en een nog veel sterker blok van Jumbo-Visma.