Column | Tom Dumoulin stopt zoals hij z'n hele carrière was: een bedachtzame, altijd analyserende, open en eerlijke topsporter

Elke zin klopte. In elkaar gezet in een taallaboratorium. Bedachtzaam. Eloquent. Zichzelf niet sparend. Eerlijk. Open(lijk twijfelend). Analyserend. Recht voor z'n raap.

Tom Dumoulin stopt na 2022 met wielrennen en maakte dat bekend in een bericht op Instagram zoals alleen hij dat kon schrijven. Veel andere topsporters hadden, gechargeerd, voor een bericht als 'Bedankt voor alles, joooo de ballen!' gekozen. Maar Dumoulin gaf in twee slides op Instagram nog even de perfecte analyse van wat er de afgelopen twee jaar nou precies is gebeurd met hem en legde zijn ziel bloot.

Dumoulin bezit als geen andere topsporter de gave om in een helikopter boven zichzelf te gaan hangen. Die gave heeft hem denk ik veel gebracht, maar hij zal ook weleens gek worden van het continue geratel van de Dumoulin-wieken boven zich - maar ja, wat wil anders als je Van de Molen heet; daar horen wieken bij.

De Dumoulin-helikopter liet in het Instagram-bericht van gisteren nog één keer het beste van zichzelf zien.

Een passage die er wat mij betreft uitsprong en door geen enkele andere topsporter geschreven zou kunnen zijn, luidt als volgt:

"Met het nodige geduld en een heel voorzichtige (trainings)aanpak ben ik ervan overtuigd dat ik er op termijn weer bovenop kan komen en mijn volledige potentieel zou kunnen laten spreken op de fiets. Maar dat wordt een lange, geduldige weg zonder garanties op succes. Ik kies ervoor deze weg niet te nemen, maar in plaats daarvan te stoppen met mijn actieve carrière en een nieuw, onbekend pad in te slaan."

Deze frase bevat alles wat ik in de eerste alinea van deze column beschrijf. Drie zinnen waarin Tom twijfelt, wikt, weegt, analyseert. Een knoop doorhakt. Zich blootgeeft. Eerlijk is. Aan dat alles zou een bepaalde politicus die huist in een Haags kantoor dat ook een schaakstuk is een voorbeeld kunnen nemen.

Tuurlijk genoot ik meer van Tom Dumoulin als hij op de fiets zat. De perfecte houding op de tijdritfiets. Het kunststukje op de Cumbre del Sol in de Vuelta van 2015. Uiteraard de hele Giro van 2017. Die schitterende en door velen misschien toch wat onderschatte comeback tijdens de Spelen van vorig jaar.

Maar Tom Dumoulin is voor mij ook naast de fiets een sierraad die we niet snel weer zullen zien in de wielersport. Ik zou nog wel een mooi baantje voor hem weten als hij er zin in heeft: premier van Nederland.