De behouden aanpak van Jumbo-Visma met Primoz Roglic: leren van 2020

First things first. Ganna en Van Aert speelden een indrukwekkend spel haasje-over in de 32 km lange tijdrit tussen Montbrison en La Bâtie d’Urfé. Elf seconden voorsprong voor de Belg bij tussenpunt één en 11 seconden achterstand bij tussenpunt twee. Uiteindelijk strandde hij op twee tellen van de bonkige Italiaan.

Als het een WK was, zouden we het episch noemen. Nu is en blijft het een voorbereidende tijdrit op de Tour. Maar wel eentje tussen twee van de sterkste krachtmensen en tijduitdagers van het peloton.

Lees ook: Mathieu Heijboer over tijdrit Dauphiné: 'Wout reed de beste tijdrit, beter dan Ganna' 

Een goede driekwart minuut later stopte nog een andere interessante klok met lopen: die van Primoz Roglic. Hij tikte af op een verdienstelijke vijfde plaats. Een eindje achter de chronotoppers, maar wel met voorsprong op ernstige klassementskandidaten.

Ploegmaat Vingegaard gaf een halve minuut toe op Roglic, Geoghegan Hart ruim 40 seconden, Caruso een kleine 50 seconden en Mas liet het verschil zelfs oplopen tot 1 minuut en 11 seconden. Kort gezegd: tussen de renners met ambitie voor het rangschikking torent de Sloveen er wel een paar treden bovenuit.

Wat dit betekent in het licht van de komende Tour valt nog af te wachten. We schreven het eerder al: deze Roglic is door knieproblemen nog niet het allesverscheurend roofdier dat we kennen. Vraag is of dat op dit moment ook al moet. De bepalende Tourweken liggen niet drie maar vijf weken van ons af. De nummer één van Jumbo Visma heeft bij voorkeur nog een flink stuk oplopende conditiecurve te goed, vooraleer hij midden juli aan de voet van de Alpen en de Pyreneeën staat.

Die latere opbouw is nodig. Denk even terug aan de corona-Tour in september 2020. Een voor het overige schitterende Roglic kraakte finaal in de tijdrit naar La Planche des Belles Filles. Op, moe, leeggestreden, met het historisch beeld van de kneuterige scheefgevallen helm die het nakende verlies leek aan te kondigen.

Wat wil je ook. Roglic stoomde dat jaar sinds de heropstart in augustus als een stier door het peloton. Hij won de Tour de l’Ain begin augustus. Hij domineerde vervolgens ouderwets de Dauphiné, die hij moest verlaten na een valpartij. Zowat twee maanden vóór zijn fatale crash in de Vogezen, stond deze man al stijf van de blakende conditie. Achteraf bekeken bleek dat zelfs voor deze ervaren tempobeul van het goede te veel.

En dus kiest Jumbo Visma bewust voor een behouden aanpak, zeker ook na de blessure in het voorjaar. Ze deden dat trouwens ook al in 2021, toen de Sloveen zelfs geen enkele voorbereidingskoers reed. Alleen de Tour en de Olympische Spelen telden mee in de planning. In Frankrijk werd het opnieuw niks na een fikse schuiver. In Tokio werd het alles, met goud in de tijdrit.

Een blijk van het grote gelijk.