'Ik was op, zag scheel en kon niet meer op mijn pedalen staan': zo gemakkelijk ging het nu ook weer niet voor Tadej Pogacar op het WK

Tadej Pogacar reed zondag op het WK wielrennen weer rond zoals hij dat het gehele seizoen al doet. Ogenschijnlijk onaantastbaar en van een andere planeet. Hij rijdt weg wanneer hij wil en fietst dan flierefluitend naar de streep om weer een overwinning op z'n toch al indrukwekkende palmares bij te schrijven.

Pogacar kan ook kapot, zegt hij zelf

In dit geval was dat dus een wereldtitel, maar zo makkelijk als het beschreven staat in bovenstaande alinea ging het toch ook weer niet, zei de Sloveen op de persconferentie nadat hij zijn regenboogtrui in ontvangst had genomen op het podium met nummers twee en drie, Ben O'Connor en Mathieu van der Poel aan zijn zijde.

Hij bleek er tegen het einde toch wel aardig doorheen te zitten. Zelfs Pogacar kan kapot als hij meer dan 100 kilometer in de aanval is. "Ik was op, zag scheel en kon niet meer op mijn pedalen staan. Ik had de hele tijd maar één gedachte: doorrijden en niet opgeven. En dat heeft geloond, haha."

Die vermoeidheid plus natuurlijk zijn winst, deed wel wat met Pogacar. "Er is geen emotie die ik niet beleefd heb. Al in de laatste kilometer voelde alles totaal crazy, crazy, crazy. En ook nadien, toen mijn ploegmaats bij mij kwamen, toen ik Urska zag, zelfs tijdens de tv-interviews. Bij elk interview was ik bijna aan het huilen."

Wekker

Zo vroeg als Pogacar ervandoor ging in de koers, zo lang bleef hij zondagochtend in z'n bed liggen. Het was aan vriendin Urska Zigart te danken dat hij uiteindelijk uit bed kwam, zo deed Pogacar uit de doeken.

"We moesten redelijk vroeg opstaan en ik ben niet het type dat dat graag doet. Ik had wel drie wekkers gezet. Maar toen de eerste wekker ging, heb ik die uitgezet en ben ik weer in slaap gevallen. Urska heeft mij uiteindelijk gewekt."