Materiaalspecial: De fietsen van Parijs-Roubaix

Je hebt kasseien en je hebt kasseien. Wie er wel eens gefietst heeft weet dat de kasseien in Roubaix van een heel andere orde zijn dan die in Vlaanderen. Ze zijn groter, de gaten ertussen zijn groter en ze liggen veel slordiger. Het is met niets te vergelijken. Parijs-Roubaix rijden is een vorm van zelfkastijding die niet uit te leggen is aan iemand die niets met wielrennen heeft. Overigens zijn er ook genoeg wielerliefhebbers die het niet snappen, maar dat is een andere discussie. In de meer dan 100 jaar dat de koers bestaat hebben de renners van alles uitgehaald en geprobeerd om het gedokker over de kasseien nog een beetje draaglijk te maken. Een stuk opengeknipte tuinslang onder het stuurlint, een extra stuurlint wikkelen, brede banden of zoals Niki Terpstra in zijn tijd bij Milram deed; een stalen voorvork. Staal zou de klappen beter opvangen. Daarnaast zijn er genoeg renners die bijvoorbeeld hun vingers intapen of handschoenen met extra demping dragen. Andere dingen die je tegenkomt: ‘ouderwetse’ aluminium bidonhouders. Deze worden iets ingebogen en klemmen de bidons beter vast dan moderne carbon exemplaren.

Bredere banden, minder druk

Anno 2020 rijden de ploegen zonder uitzondering op carbon frames en ook schijfremmen zijn bijna gemeengoed geworden. Die schijfremmen hebben als bijkomend voordeel dat er ruimte is voor een bredere band en dat is iets wat je absoluut wil tijdens Parijs-Roubaix. Banden van 30 en 32 millimeter breed (bijna de breedte van je stadsfiets) zijn de standaard geworden. Ter vergelijking, in ‘normale’ wedstrijden zien we meestal banden tussen de 25 en 27 millimeter breed. De bandendruk ligt ook een stuk lager. Zo rond de 4 bar, maar dit is iets waar de meeste renners niets over kwijt willen. Het geheim van de smid immers! Naast de trend van bredere banden zien we dat de frames zelf ook aangepast zijn aan de ondergrond. Veel fietsen hebben een vorm van vering ingebouwd, die de ergste klappen moet opvangen. Voor de fabrikanten is Parijs-Roubaix commercieel gezien tevens een interessante koers. Ten eerste om hun kunnen te etaleren en ten tweede om het type fietsen, die tegenwoordig als ‘comfort-racers’ gretig aftrek vinden, aan de man te brengen.

Retro: De damesfiets van Johan Museeuw

In 1994 reed Johan Museeuw Parijs-Roubaix op iets wat in eerste instantie op een soort damesfiets met volledige vering. Het moet hem in staat stellen om nog harder over de kasseien te fietsen. De fiets is uitvoerig getest op kasseien en blijkt een stuk beter te fietsen. De Italianen maakten echter een cruciale fout. Ze testten de fiets niet op asfalt. Op kasseien rijdt de fiets goed, maar de vering remt de Vlaming danig af op asfalt. Hij kan de ontsnapte Tchmil niet meer achterhalen en tot overmaat van ramp vliegt z’n ketting er ook nog af. Vloekend en tierend gooit hij z’n damesfiets de berm in. Op een gewone fiets maakte hij de koers af, maar winnen zat er allang niet meer in.

Specialized Roubaix - Deceuninck - Quick Step en BORA-hansgrohe

What’s in a name? De fiets waarop Philippe Gilbert vorig jaar won in Parijs-Roubaix. In het verleden wonnen onder meer Tom Boonen, Niki Terpstra en Peter Sagan De Hel van het Noorden op een Roubaix. De laatste versie van de Roubaix heeft een hydraulisch geveerde stuurpen, waarbij de renner door middel van een knop in het balhoofd de mate van demping zelf in kan stellen. Daarnaast is de zadelpen een beetje flexibel en buigt hij mee met de klappen die fiets en renner te verduren krijgen. Zowel Deceuninck - Quick Step als BORA-hansgrohe rijden op deze fiets. Beide teams rijden op wielen van Specialized haar eigen merk Roval, met banden van Specialized. De schakelgroepen komen van Shimano. 

Bianchi Infinito CV Disc - Jumbo-Visma

Het eerste wat opvalt aan deze fiets zijn de schijfremmen. Nu zijn schijfremmen inmiddels wel aardig ingeburgerd, maar Jumbo-Visma kiest ervoor om op fietsen met velgremmen te rijden. Parijs-Roubaix is de uitzondering. De Infinito CV Disc is gemaakt voor slecht wegdek, met een langere wielbasis en iets hoger balhoofd, waardoor de renner iets meer rechtop zit. Comfortabeler dus. Overigens zagen we vorig jaar bij Wout van Aert een stuurpen die naar beneden wees, zodat hij toch aardig diep zat. Voor haar fietsen gebruikt Bianchi een techniek die ze Countervail noemen. Bij deze techniek wordt het carbon gemixt met viscoelastisch hars. Volgens Bianchi worden trillingen daarmee voor een groot deel geëlimineerd, zonder dat het ten koste gaat van stijfheid en gewicht. Sinds jaar en dag gebruikt de ploeg schakelgroepen en wielen van Shimano. De banden komen van het Italiaanse Vittoria.

Giant Defy - Team CCC

Greg Van Avermaet en co. rijden net als vorige editie op de Defy, het comfortmodel van Giant. In 2015 won John Degenkolb de wedstrijd op een Defy. Dat is inmiddels alweer 5 jaar geleden en de fiets is sindsdien wel doorontwikkeld natuurlijk. Tegenwoordig beschikken de renners van CCC over schijfremmen, waardoor brede banden monteren geen probleem is. Volgens Giant is het frame speciaal ontwikkeld voor comfort. De zadelpen en het stuur zijn qua doorsnede D-vormig, waardoor trillingen en schokken beter opgevangen worden. Zoals bij de meeste teams is de Giant van CCC afgemonteerd met Shimano. De wielen zijn van het eigen merk Cadex en de banden van Vittoria.

Trek Domane SLR - Trek Segafredo

De Domane is al jaren de ‘kasseifiets’ van Trek. Om extra comfort te verkrijgen hebben de Amerikanen iets bedacht wat ze IsoSpeed noemen. Het idee hierachter is dat de zitbuis en bovenbuis als het ware van elkaar ontkoppeld zijn, zodat de zitbuis kan bewegen en schokken vanuit het wegdek verminderd worden. Dezelfde techniek zit in het balhoofd, zodat de stuurbuis kan bewegen ten opzichte van het frame. Zowel aan de voorzijde als aan de achterzijde is de fiets geveerd dus. Fabian Cancellara won er zowel de Ronde als Roubaix mee. Wat opvalt aan de fiets is de 12-speed SRAM Red groep. Hier zit ‘slechts’ een 46-tands buitenblad op (waar 53 en 54 gangbaar is). Dit wordt weer gecompenseerd door een cassette met een kransje met 10 tandjes. Verder is de fiets afgemonteerd met Bontrager wielen en Pirelli banden.

Pinarello Dogma FS - Team Ineos

Al sinds de oprichting van het team, toen nog als Team Sky, rijden de Britten op fietsen van het Italiaanse Pinarello. Sinds vorig jaar hebben ze de beschikking over de Dogma FS, waarbij FS staat voor full suspension. Een fiets met vering inderdaad. Nu is dat niet helemaal uniek, maar deze fiets past de vering automatisch aan aan het terrein waarop gereden wordt. Zowel in de voor- als de achtervork zit een (elektronisch) aangedreven veersysteem. Beide systemen zijn gekoppeld aan een accu, waarin sensoren zitten die de bewegingen van de fiets monitoren en daarmee de vering aansturen. Overigens kun je de vering ook handmatig bedienen, met een knop op het frame of via je Garmin. Een prachtig staaltje techniek wat ons betreft! Overigens rijdt INEOS Parijs-Roubaix met velgremmen. De groepsets en wielen komen van Shimano, de banden van Continental.