Van Emden: 'Omhelzing met Tom een van de mooiste momenten van mijn loopbaan'

• Team Jumbo-Visma
• Jos van Emden

Zenuwen heeft Van Emden niet voor de krachtproef over 29,3 kilometer van Monza naar Milaan, maar hij beseft zich terdege dat wil hij ooit een etappe winnen in zijn geliefde Giro dit het moment is. “Ik droomde er al lange tijd van, want tussen 2009 en 2017 had ik wel uitgevogeld waar mijn kwaliteiten liggen. Ik kan nerveus zijn voor een koers, maar dat is vooral als de eerste dag een proloog of tijdrit is. Na drie weken moet je het simpelweg doen met de benen die je nog hebt. Een dag eerder was ik al bezig met de afsluitende tijdrit. We moesten nog een bergrit naar Asiago en ik voelde dat ik nog makkelijk reed. Ik heb die dag eens kunnen wachten op de grupetto.”

Waar Van Emden voor de tijdrit zijn zenuwen onder controle heeft, slaat de nervositeit na zijn inspanning dubbel zo hard in. “Goh man, ik had echt angstzweet. Ik heb wel tweeënhalf uur moeten wachten. Eerst kon ik nog weg en ben ik naar de vrachtwagen gegaan. Ik wilde gaan douchen, maar bedacht me en ben gaan genieten van het spektakel op het plein waar we binnenkwamen. Ik heb een stoeltje gepakt en ben tussen twee tenten in gaan zitten, want ik wist: als ik in de hotseat ga zitten dan trek ik het niet. Het was die dag zo warm.”

Van Emden maakt in zijn hoofd een lijstje met renners die een gevaar voor hem vormen. Eén voor één kan hij de namen van onder anderen Jan Tratnik, Vasil Kiryienka en Luis Léon Sánchez denkbeeldig doorstrepen. “Toen ik op de hotseat ging zitten waren die jongens al geweest. Het was op dat moment echt de tijd doorkomen. Ik zat een beetje te kijken naar de rondemissen. Die zijn in de Giro ongeëvenaard. Ik keek er onwijs naar uit om eens op het podium te staan met een fles Prosecco, terwijl ik twee kussen zou krijgen van de mooiste rondemissen die er zijn. Met de lippenstift die op je wang blijft plakken. Dat vond ik prachtig om over te dagdromen. Die fles Prosecco staat in de kamer en ik heb een mooie foto van de podiumceremonie, maar die staat niet prominent in beeld thuis. Als ik die foto zie dan word ik nog altijd een beetje week en denk ik: hoe mooi was dat?”

Als Bob Jungels aan de streep ook een kleine minuut moet toegeven op Van Emden, is nota bene vriend en kandidaat-eindwinnaar Dumoulin de laatst overgebleven concurrent. “Nee, dat vond ik niet dubbel. Ik was veel met Tom bezig in die laatste week. Ik ging vaak even naar de auto om te vragen hoe het met hem ging en na de finish vroeg ik direct waar hij was geëindigd. Ik hoopte onwijs dat hij de Giro zou winnen, maar op de dag zelf was ik daar niet mee bezig en wilde ik vooral zelf winnen. De avond ervoor stuurde ik hem nog wel een foto van mijn zoontje van een maand oud. De eerste week had ik een kleine roze trui op de kop getikt en die had mijn vrouw aangedaan bij mijn zoontje. Die foto heb ik doorgestuurd naar Tom en ik schreef erbij dat wij hem ook zouden aanmoedigen.”

Potje gejankt

Het droomscenario wordt werkelijkheid. Van Emden wint de tijdrit en Dumoulin pakt de eindzege. Heel Nederland weet in één klap ook wie Van Emden is. “Mensen zeggen weleens dat mijn prestatie ondersneeuwde, maar daar ben ik het totaal niet mee eens. Er werd die dag massaal naar de Giro gekeken, omdat Tom de eindzege kon pakken. Die mensen hebben mij de hele dag zien zitten. Ik ben juist meegegaan in de sfeer. Mijn omhelzing met Tom na de finish gaat een van de mooiste momenten van mijn loopbaan zijn. Dat was zo speciaal. Ik had al een potje gejankt, maar ik kon weer in huilen uitbarsten. Ik kende niemand daar en zag Tom ineens. Dat was een intens moment. Het is niet dat we het daar nog vaak over hebben, hoor. Sowieso praten we niet vaak over wielrennen. Tom is niet het type dat met weemoed terugdenkt aan die prestatie. Al heeft hij wel lang zijn trofee in de woonkamer gehad.”

Het gaat Van Emden te ver om te stellen dat de ritwinst in 2017 zijn loopbaan compleet heeft gemaakt. “Maar het is wel essentieel geweest. Het geeft rust dat ik die grote vis ook aan de haak heb geslagen. Ik heb meer erkenning gekregen voor wat ik doe. Daar doe ik het niet per se voor, maar het is toch leuk. Ook in het peloton merkte ik dat mijn aanzien steeg. Tot ver na die dag kwamen er renners naar me toe om me te feliciteren. Ik moet ook zeggen dat ik goed weet welke renners er een etappe in een grote ronde hebben gewonnen. Het maakt me trots dat mijn naam ertussen staat.” Wie had dat gedacht toen Van Emden in 2009 Italië als land ontdekte en dacht dat de eindzege van Menchov het absolute hoogtepunt van zijn loopbaan zou worden? 

Het complete interview met Jos van Emden kunt u lezen in onze zomerspecial.