Bucketlistbeklimming: de Stelvio

De Stelvio is letterlijk en figuurlijk een grootheid in de geschiedenis van de Giro d’Italia. Waar de Agnello al tot de hoogste verharde bergpassen in de Alpen hoort, doet de Stelvio er nog een schepje bovenop. Maar liefst 2758 meter! Daarmee is alleen de Iseran in Frankrijk hoger. Het hoogste punt van de Bonette tellen we even niet mee, want dat is geen pas. Goed, de Stelvio dus.  De klim is in het Nationaal Park Stelvio, dat bekendstaat om haar ongerepte natuur en de grote variatie aan dieren. De geschiedenis van de Stelvio gaat terug naar 1822, toen keizer Ferdinand 1 van Oostenrijk Val Venosta wilde verbinden met Milaan. Milaan stond toentertijd onder Oostenrijks bewind. In de Eerste Wereldoorlog werd er door het Oostenrijkse en Italiaanse leger zwaar gevochten om de pas. Nadat beide zijden van de pas in Italiaanse handen kwamen, verdween het belang ervan. Daarvoor werd de weg het hele jaar door sneeuwvrij gehouden. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer, waardoor het is voorgekomen dat de klim uit het Giro-parkoers werd gehaald.

Er wordt op de flanken van de Stelvio tegenwoordig alleen nog maar gestreden door de heren coureurs. In 1953 werd de klim voor het eerst opgenomen in de Giro en het was Fausto Coppi die dat jaar als eerste bovenkwam. Dankzij de lengte en het grote hoogteverschil is de Stelvio een verschrikkelijk zware klim, met maar liefst 48 haarspeldbochten. Af en toe finisht de Giro ook op de Stelvio. De laatste keer was in 2012, toen Thomas De Gendt met een geweldige raid de Giro bijna op zijn kop zette. De Belg rijdt zelfs virtueel even in het roze, maar Joaquim Rodriguez, Michele Scarponi en Ryder Hesjedal stellen in de slotfase orde op zaken. Ze kunnen echter niet voorkomen dat De Gendt de etappe wint. Uiteindelijk wordt de Belg zelfs derde in het eindklassement. 

De cijfers:

- Regio: Lombardije

- Top: 2758 m

- Lengte: 26 km

- Hoogteverschil: 1846 m

- Stijgingspercentage: 7,7%

- Steilste passage: 9,2%