Column Rik Vanwalleghem: Plexibele koersen

Lange tijd dacht ik dat het wel zou meevallen, met dat coronading. Maar toen kwam het bericht dat de opnames van Vlaanderens topsoap ‘Thuis’ zouden worden stopgezet, dat Royal Dutch Shell voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog knipte in haar dividend, èn dat de Ronde van Vlaanderen werd geannuleerd. Dat laatste gaf de doorslag. Een virus dat zelfs een monument als de Ronde niet ontziet, moet ernstig worden genomen.

Ik zal me hier niet mengen in de discussie hoe veilig of opportuun het is wielerwedstrijden te laten doorgaan. Niettegenstaande mijn opleiding als bioloog en onmiskenbare beslagenheid aangaande virussen en aanverwante fenomenen – mijn proefschrift uit vorig millennium droeg niet voor niets de titel ‘Verschillende procedures voor de isolatie van een t-RNA-suppressorstam bij Agrobacterium tumefaciens’ – wil en kan ik me niet uitspreken over de virologische veiligheidsaspecten van de koers. Al tekenen zich stilaan wel enkele mogelijkheden af, die mijns inziens nader onderzoek vereisen.

Een eerste suggestie betreft het plaatsen van enkele honderdduizenden wanden van plexiglas langsheen het parcours, dwars op de rijweg, op wisselende afstanden, waarbij compartimenten van wisselende omvang worden gecreëerd, waarin gezinnen vs eenzaat-supporters worden gedeponeerd. De Nederlandse firma Movico, nu al onder meer in de Tour verantwoordelijk voor de opbouw van tribunes, podia, commentaarcabines, luchtbogen, VIP-ruimten, moet, mits inzet van een nieuwe, ‘plexibele’ equipe, in staat worden geacht een dergelijk logistiek huzarenstuk tot een goed einde te brengen.

Moet dan tussen de hagen van supporters en de voorbijvliedende wielerkaravaan, en met name de kwetsbare renners, wie moeilijk kan gevraagd worden fietsarbeid te verrichten onder het dragen ener mondmasker, een beschermende wand opgetrokken worden? Neen. Dit zou de beleving, en met name de auditieve zweepslagen uitgaande van het publiek, ernstig in het gedrang brengen. Bovendien is de snelheid der coureurs, gemiddeld toch zo’n veertig kilometer per uur, van die aard dat, als een virus er nog maar aan denkt de overstap in deze of gene richting te maken, de verspreider vs. ontvanger ervan alreeds uit de buurt is.

Anders zit het met de snot- en fluimproductie en -afscheiding der renners, die de gewoonte hebben, onder toevoeging van het welbekende snuivende geluid, in volle inspanning en met begeleidende hulp van één of twee vingers, geregeld de neus en nabijgelegen sinussen vrij te maken van microbieel zwanger lichaamsvocht. Hier zal een doorgedreven, bijkomende sociale opvoeding haar nut moeten bewijzen, waarbij renners diets moet worden gemaakt dat fluimontlasting, net zoals nu al de lediging der urineblaas, enkel ter hoogte van publieksvrije zones oorbaar zal zijn.

Bijkomende flankerende maatregelen ter hoogte van het wedstrijdcompartiment zelve kunnen de social distancing betreffen tussen de renners zelf. Het is bijvoorbeeld duidelijk dat bij massaspurten de virussen zich op uitbundige wijze en in groten getale binnen het dicht opeenzittende pak kunnen verspreiden. Daarom zou elk van de 22 teams op pakweg 20 km van de finish aan de wedstrijdleiding de naam moeten opgeven van haar spurter van dienst. Op drie kilometer van de aankomst laten de aangeduide 22 renners zich uitzakken uit het peloton, dat vooruitsnelt en zich per equipe opstelt beiderzijds de aankomststrook, waar, bij gebrek aan publiek, de ploegmaats hun respectievelijke kopman verbaal terzijde kunnen staan. De aankomststrepen worden bij voorkeur getrokken op vliegvelden, met landingsbanen van minstens 31,5 meter breed, waar 22 renners probleemloos anderhalve meter uit elkaar een spurtje kunnen trekken (geen 33 meter breed, want 22 renners worden door slechts 21 tussenruimtes van elkaar gescheiden).

Het zal aanpassen geblazen worden, ongetwijfeld. Maar we komen er overheen. Want het wielervirus overwint alles. Alleen de afschaffing der podiummissen (M/V) zal ons ernstig bezwaren. Hun dagen lijken geteld. Kussen met een mondmasker? Dat is zoals de liefde bedrijven met handschoenen aan. De essentie ervan is weg.