Interview | Erik Zabel: 'Heb altijd een speciale band gehad met Milaan-Sanremo'

Al meer dan 40 jaar zit de wielersport in het bloed van Erik Zabel. Hij heeft tegenslagen gehad, was prof in de donkerste periode van het wielrennen en werd verguisd na zijn (tweede) dopingbekentenis in 2013, maar nooit verloor hij de passie voor de sport waarin hij vandaag de dag nog steeds actief is. Als vertegenwoordiger van Canyon is hij nog regelmatig aanwezig bij de koers.

"Ik werk bij Canyon op de topsportafdeling", vertelt hij. "Ik ben verantwoordelijk voor het materiaal bij de Movistar-ploeg en voor de dames van Canyon-SRAM. Ik doe tests en help met de ontwikkeling van materiaal, maar daarnaast is het ook onderdeel van de overeenkomst dat ik contactpunt bent. Ik zorg ervoor dat de service course klaar is om het juiste materiaal te leveren aan de renners."

'Knecht zijn gaat voor mij tegen de natuur van de mens in'

Rudy Pevenage, in het verleden ploegleider bij T-Mobile, noemde Zabel in zijn biografie een goede vent, maar een belabberde knecht. Zabel moet lachen als de opmerking van Pevenage ter sprake komt. "Ik ben geneigd om hem daarin gelijk te geven. Vanuit mijn opinie is het normaal dat je niet zomaar je kansen opoffert voor een ander."

"Als je je comfortabel voelt in een helpersrol dan kan ik begrijpen dat je dat doet. Maar als je naar het beginpunt van je loopbaan kijkt of later bij de junioren dan traint iedereen om zo goed mogelijk te worden en zelf resultaten te boeken."

Zabel keert de vraag om: is het normaal dat je zo hard traint en alles ervoor doet en laat voor iemand anders? "Ik had respect voor renners die zich helemaal opbrandden voor anderen, want voor mij was dat ondenkbaar. In de grote races wilde ik voor mezelf rijden, maar ook in etappewedstrijden wilde ik minstens een aantal kansen krijgen. Om een knecht te zijn voor 365 dagen per jaar gaat voor mij tegen de natuur van de mens in."

La Primavera

"Vanaf begin af aan had ik een speciale band met Milaan-San Remo", zegt Zabel op een toon van een blij kind wanneer La Primavera ter sprake komt. "Zelfs toen ik bij mijn eerste deelname als 94ste eindigde. De afstand, het parkoers, het nerveuze gedoe in de finale: dat paste goed bij mijn kwaliteiten. Ik hield van het nerveuze gedoe en die lange opbouw naar de ontknoping. De eerste uren gebeurt er weinig, maar hoe dichter je bij San Remo komt hoe meer je de druk gaat voelen. Veel renners kunnen een finale rijden in Milaan-San Remo en dat maakt het nerveus. De finale is zo moeilijk te voorspellen."

"Als je de Poggio oprijdt op een normale training dan is het makkelijk te doen, maar na driehonderd kilometer voelt het totaal anders. Puur vanwege de afstand van de koers. Dan is het zwaarder dan je zou verwachten. In mijn tijd had je nog pure voorbereidingskoersen waarin je kon uitvogelen hoe je ervoor stond ten opzichte van de concurrentie."

"Tegenwoordig moet je vanaf dag één presteren, terwijl Milaan-San Remo vroeger nog de eerste belangrijke afspraak op de kalender was. Alle grote namen stonden aan de start. Midden jaren negentig lieten mannen als Miguel Indurain en Gianni Bugno Milaan-San Remo heus niet voor wat het was."

Mark Cavendish

In 2008 stopt Zabel met wielrennen en gaat hij direct aan de slag als coach bij HTC-Highroad Team, waar onder anderen André Greipel, Edvald Boasson Hagen en Mark Cavendish hun eerste stappen in de profwereld zetten. "Een geweldige groep om mee te werken. Vanaf de eerste dag na mijn professionele loopbaan was ik druk met andere bezigheden en daarom heb ik het zwarte gat nooit ervaren. Ik heb nog weleens contact met Cavendish, maar dat is met de jaren minder geworden."

"Ik kan enkel mooie dingen over hem vertellen, want ik heb een prachtige tijd met hem beleefd. Als ik aan die tijd terugdenk dan ga ik direct lachen. Die ploeg was sowieso speciaal en ik ben dankbaar dat ik daarvan deel mocht uitmaken. Als je sommige etappes gaat terugkijken die Cavendish in de Tour de France won dan kun je niet anders dan concluderen dat hij de beste sprinter is die het wielrennen ooit heeft gehad."

Door het bijstaan van Cavendish blijft Zabel ook als coach een belangrijke rol spelen in Milaan-San Remo. Hij staat de Brit bij in zijn jacht om het monument te winnen, want als iemand Cavendish kan voorzien van tips dan is het Zabel. De jacht op de klassiekerzege slaagt als Cavendish in 2009 Heinrich Haussler in extremis klopt.

"Hij vertelde na afloop dat ik cruciale tips had gegeven, maar dat zou ik zelf niet zo zeggen. Het is uiteindelijk de renner zelf die het moet doen. Rond de Italiaanse koersen bleef ik bij de ploeg en reed ik op trainingen met de renners mee. Toen kon ik nog mee met de profs. Ik heb uitgelegd hoe ik de finale zou aanpakken als ik hem was. Mark was als een spons die alle informatie snel tot zich nam. De informatie van mij, maar net zo goed van ploegleiders Allan Peiper, Brian Holm en Valerio Piva."

Doping

Het is de tijd dat de wielercultuur enigszins verandert door de invoering van het bloedpaspoort, een instrument waarmee de bloedwaarden van renners in de gaten kan worden gehouden. Geen waterdicht systeem om alle valsspelers op te sporen, maar wel belangrijk in de strijd tegen doping. Ook Zabel bekende doping te hebben gebruikt tijdens zijn profcarrière.

"Ik ben in een moeilijke tijd prof geworden, maar ik ben blij dat de sport grotendeels is veranderd. Jonge renners zijn nu in staat om meteen te presteren op het hoogste niveau en dat lijkt mij een goede ontwikkeling."

"Het is voor mij een teken dat de sport anders is dan vroeger. Hoewel ik prof was in de donkerste periode van het wielrennen en ik kritiek heb gekregen, ben ik de sport altijd blijven volgen en is de liefde voor de sport gebleven. Van 1980 tot nu."