Geen uitslag, toch tevreden Jakobsen: 'Als het vlak is, sprint ik mee voor de zege' 

De aankomst in de Dauphiné bleek gisteren toch wel wat te lastig voor de rassprinters - dat Wilco Kelderman als vijfde finishte bewees dat al wel - maar Fabio Jakobsen reed wel voor het eerst sinds z'n comeback een finale álsof-ie zou gaan sprinten. En ook daar genoot de Hurricane from Heukelum al van.

"Het was mijn eerste finale sinds lang. De snelheid lag hoog en er was veel nervositeit in het peloton. Het was leuk om die adrenaline te voelen. Helaas liepen m'n benen in de laatste anderhalve kilometer vol en kon ik niet meesprinten." Jakobsen bolde met goede vriend Dylan van Baarle over de meet.

Dat kwam niet helemaal als een verrassing voor hem en z'n ploeg. "We wisten dat de laatste kilometer heel zwaar voor mij zou zijn. Maar in de laatste 2 kilometer zat ik in een goede positie, ik was blij dat dat al gelukt was. Daarna was het toch te veel bergop voor mij."

Toch kijkt Jakobsen positief terug op deze eerste finale sinds lange tijd. "Ik kan een finale rijden. En als de finale vlak is, sprint ik hier mee voor de overwinning denk ik. Ik ben wel blij dat ik binnen het peloton mijn mannetje kan staan; heb het idee dat ik de controle heb, en ik vertrouw de jongens in het peloton dat zij ook niet willen vallen. Ik mag tevreden terugkijken, zonder een uitslag te rijden."