Mathieu van der Poel over aanstaande Amstel Gold Race: 'Zuid-Limburg heeft steeds een speciale rol in mijn leven gespeeld, ken bijna ieder weggetje'
Zondag is-ie terug op de plek waar-ie in 2019 het eerste staaltje 'Vanderpoelisme' liet zien. Hij praat met veel liefde over de Limburgse heuvels (en vertelt wat zijn favoriete klim is aldaar).
Vorige week zagen we prachtige koers in de Ronde van Vlaanderen met uiteindelijk de voor Nederland gedroomde winnaar: Mathieu van der Poel. Maar misschien was de Amstel Gold Race van 2019 toch nog wel wat mooier. Omdat Van der Poel daar voor het eerst liet zien waar we inmiddels nog wel een paar staaltjes van hebben gezien - zoals bijvoorbeeld onlangs nog in de Coppi e Bartali.
We noemen het maar even 'Vanderpoelisme'. De definitie zou kunnen zijn: iets doen op een fiets waar niemand meer rekening mee houdt. In de Amstel van 2019 was dat zeker het geval met die raid naar de kop van de koers en uiteindelijk nog die machtige sprint waarmee hij alles en iedereen verraste.
Dat het juist in de Amstel gebeurde, paste misschien wel in het verhaal. Want hoewel we Van der Poel nu eerder zien als een renner van het Vlaamse voorjaar en de keien van Roubaix houdt hij van de de Zuid-Limburgse heuvels, heeft hij er een speciale band mee, zegt hij op Wielerflits.
Al van jongs af aan fietst Van der Poel er namelijk. "Zuid-Limburg heeft steeds een speciale rol in mijn leven gespeeld. Rond mijn vijftiende, toen ik bij de nieuwelingen en junioren reed, gingen we regelmatig op trainingskamp naar Valkenburg. We verbleven dan enkele dagen in Kasteeldomein Landal bovenop de Cauberg en trokken de Limburgse heuvels of de Ardennen in."
Het bleef uiteraard niet bij trainen, hij koerste er ook regelmatig. "Ik reed hier graag wedstrijden en door de jaren heen heb ik er veel mensen leren kennen. Voor de Amstel hebben we het parcours verkend, maar eigenlijk hoefde dat niet voor mij. Ik ken bijna iedere weggetje in het heuvellandschap. Het voelde speciaal dat ik op de wegen waar ik als jongetje al vaak fietste nu de belangrijkste klassieker wist te winnen."
Als jongetje haalde hij er bij de nieuwelingen ook al de nodige Vanderpoeletjes uit. Zo reed hij in de Omloop van Margraten in hondenweer het hele pakket op anderhalve minuut.
"Die aankomst in Margraten zie ik nog zo voor me. Ik weet dat ik in de jeugdcategorieën graag in Limburg koerste omdat je op die heuvels op die leeftijd het verschil kan maken. Héél anders dan de wedstrijden in Brabant waar het vlak was."
De koersen in Limburg waren bovendien een goede training voor het veldrijden. Daar speelde vader Adrie een belangrijke rol in. "Hij benadrukte dat je als jonge renner sterker kon worden door bergop te rijden. Juist die Limburgse heuvels pasten goed in mijn trainingen voor het crossen waar het ook om korte en explosieve inspanningen gaat."
Favoriete trainingen
Van der Poel vertelt ook nog wat zijn favoriete klim is in Limburg. "Camerig, omdat die iets langer is en geleidelijk omhoog loopt. In de trainingen doe ik dit soort klimmen het liefst, terwijl in een wedstrijd de steilere klimmen me juist beter liggen. Dat klinkt als eens tegenstelling. Soms doe je echter op een training iets liever dan in een koers."
Dat blijkt ook uit andere trainingen die Van der Poel graag doet. We zagen in de voorbereiding op deze klassiekercampagne al dat hij heel graag trainde in het Spaanse middengebergte, maar ook het hooggebergte vindt Van der Poel mooi.
"De laatste jaren ben ik een paar keer op hoogtestage in Livigno geweest. Daar rij ik graag de lange cols op, terwijl dat niet mijn favoriete bezigheid in een wedstrijd is. Misschien komt dat omdat ik in het hoogtegebergte niet met de besten omhoog kan en daardoor extra moet afzien. In mijn eigen tempo in de training vind ik die bergpassen juist schitterend."
- Cor Vos