Mama Wout van Aert over valpartijen: 'Na crash in Pau zat Wout nog weken met tranen op de fiets'

Wout van Aert is een fenomenale coureur, maar heeft ook al meer dan genoeg pech moeten ervaren. Zo hing zijn carrière aan een zijden draadje toen hij in de Tour van 2019 zwaar ten val kwam tijdens een tijdrit in Pau. Hij liep een zware beenwonde op en moest vijf maanden revalideren.

Afgelopen voorjaar ging het tijdens Dwars door Vlaanderen opnieuw gruwelijk mis. Van Aert kwam aan hoge snelheid ten val in een afdaling. Het verdict was hard: een sleutelbeenbreuk, een breuk in het borstbeen, zeven gebroken ribben én een gekneusde long.

De moeder van Wout van Aert ziet het met lede ogen aan en houdt elke koers haar hart vast. Geen moeder ter wereld wil immers zien hoe zoonlief aan hoge snelheid en in een flinterdun pakje valt en over het asfalt glijdt. "Met de jaren wordt dat het alleen maar erger", zegt Ivonne Boeckx in een interview met Het Nieuwsblad.

"Nu in de Tour: gaat Wout meespurten of niet? Als ik op tv de koers volg, kan ik niet blijven zitten. Vaak durf ik zelfs niet te kijken. En als toch kijk, zet ik het geluid af. Dat zorgt alleen maar voor bijkomende stress.”

Tranen

De dag van die tijdrit in Pau hadden de ouders van Van Aert al 'een slecht voorgevoel'. "Ik had Wout nog nooit zo gespannen gezien. Ons oogcontact was anders dan anders. Roepend en tierend heb ik me een weg gebaand doorheen die smalle straatjes. Het volk stoof uit mekaar. Maar toen we aankwamen, was hij al meegenomen naar een plaatselijk ziekenhuis.”

"Toen hij in 2019 na die valpartij in Pau opnieuw begon te trainen, zat Wout nog weken nadien met tranen in zijn ogen op de fiets, zo pijnlijk was het. Ik zag hoe hij op Sint-Anneke een zandheuvel omhoog liep en dacht toch vaak: ‘Stop ermee, Wout. Moet dat nog?’ Een mama ziet haar kind niet graag lijden.”

Mentaal zwaar

Fysiek was de valpartij in Dwars door Vlaanderen minder erger dan die in Pau, maar mentaal was het net andersom. "De revalidatie na zijn valpartij in Dwars door Vlaanderen was mentaal nog een stuk zwaarder. De ene dag kwam Wout goed thuis na een training, de andere dag speelde zijn rug weer op. Paf, weer een klop.”

"Vooraleer Wout geopereerd kon worden, moesten zijn wonden schoongemaakt worden. Zijn schouders en rug zagen zwart van de asfaltkorrels. Met een borstel moesten die stukjes verwijderd worden, maar de pijn was niet te verdragen. Wij hoorden hem kermen van de pijn, die zo hevig was dat ze hem onder narcose hebben gebracht.”

"Het duurde langer om die wonden te reinigen dan om zijn sleutelbeen te opereren. Nadien zorgden vooral die gebroken ribben voor problemen. Ik dacht dat Jonas Vingegaard met zijn klaplong nooit klaar zou zijn voor de Tour, maar op een gegeven moment ging hij Wout voorbij in de revalidatie.”