Ben O'Connor vertelt hoe het is om als Australiër beroepsrenner te zijn: 'Veel meer opofferingen achter dit blije gezicht' 

Ben O'Connor beleeft de Vuelta van z'n dromen. In de zesde etappe won hij met een enorme voorsprong en sindsdien verdedigt hij z'n rode leiderstrui met verve. Hij verliest wel steeds wat tijd op met name Primoz Roglic (al kreeg die twintig strafsceconden aan z'n broek voor de rustdag), maar houdt moedig stand.

O'Connor vindt Vuelta vooral mentaal minder zwaar dan Tour

Door de strafseconden van Roglic gaat hij de slotweek in met een voorsprong van 1'03 minuten. Dat lijkt comfortabel, maar met alles wat er nog gaat komen, valt dat nog te maar te bezien. O'Connor heeft er nog wel vertrouwen in. Hij beleeft deze Vuelta heel anders dan een Tour de France, zo vertelde hij op de rustdagpersconferentie.

"Vergeleken met de Tour ben ik mentaal veel minder uitgewrongen. Het is hier natuurlijk wel bijna elke dag klimmen geblazen, maar dat is voor mij nog niet eens zo slecht. Daarnaast speelt de hitte ook een rol, waardoor je moet opletten dat je niet explodeert. Vrijdag gebeurde dat wel, maar uiteindelijk vielen de gevolgen nog mee."

"Ik was niet vol zelfvertrouwen toen ik aan de Vuelta begon, maar na de etappe die ik won, begon ik er steeds meer in te geloven. Ik hoop dat het in de laatste week goed blijft gaan en dat ik het ook kan verzilveren."

Het zware leven van een Australische prof

Dat we O'Connor nu op de toppen van zijn kunnen zien in de Vuelta heeft ook te maken met het feit dat hij net vader is geworden. In juni kwam Josephine ter wereld en dat zorgde ervoor dat hij niet in de Tour de France van start ging. Het brengt O'Connor erop om een boekje open te doen over hoe het is om als Australiër profwielrenner te zijn. Het is een nog zwaarder beroep dan het ambt als Europeaan uit te oefenen.

"Mijn vrouw is bijvoorbeeld ook met haar hele hebben en houwen naar Europa gekomen. Hoe dat is, zullen Europeanen misschien nooit ect goed begrijpen. Er komen veel meer opofferingen kijken achter dit blije gezicht. Je kunt je familie nauwelijks zien, maar door die opofferingen worden goede prestaties wel nóg waardevoller."