Trainer Louis Delahaije kijkt terug op loopbaan Gesink: 'Voor mij was ook duidelijk: die gaat wel een keertje de Tour de France winnen'

De loopbaan van Gesink is grofweg op te delen in twee fases. Eentje als kopman en eentje als helper. Gesink stond aan de basis van een decennium lang topresultaten van Nederlandse wielrenners. Hij was ook een van de eerste renners die als rookie al presteerde op het hoogste niveau.

Een van de belangrijkste mensen in zijn carrière was trainer Louis Delahaije. Hij blikt terug op de achttien jaar op het hoogste niveau van zijn poulain. "Voor mij was het eigenlijk meteen duidelijk: die gaat de Tour de France wel een keer winnen", zo vertelde hij in gesprek met De Volkskrant.

Hoe hij in de Tour de France 2010, die hij na enkele diskwalificaties van anderen officieel als vierde is geëindigd, rondreed was de bevestiging van die gedachte. Delahaije: "Zoals hij daar rondreed, jongen... Die is over één à twee jaar onverslaanbaar, dacht ik." Het liep door omstandigheden echter anders.

Eind 2010 verloor Gesink zijn vader. Aanvankelijk bleef hij presteren, maar een teleurstellende Tour de France bracht de klap die Delahaije zag aankomen. In de Verenigde Staten, met een deel van de ploeg, hervond Gesink zich.

"Beetje aan het water zitten vissen en uiteindelijk ook weer een stukje fietsen zonder dat iets moet – als therapie. Zo is het altijd gegaan bij Robert met tegenslagen: de oplossing zat hem altijd in de fiets."

Bovenbeen

Op fysiek vlak veranderde september 2011 alles. "Robert was in de herfst in de buurt van zijn huis aan het trainen en is met minimale snelheid uitgegleden over bladeren toen hij een auto wilde laten voorgaan. Gewoon, op een fietspad." Bij de val liep hij een gecompliceerde breuk in zijn bovenbeen op.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Ze hebben het supergoed gefixt, maar in de biomechanica bleef toch net een millimeter afwijking zitten. Daardoor had Robert nooit meer die versnelling, die overdrive, waarmee hij daarvoor zijn tegenstanders serieus pijn kon doen. Dat heb je wel nodig als je een grote ronde wil winnen."