Dit zijn volgens ons de 5 strafste stoten uit de carrière van Mathieu van der Poel tot dusver

Mathieu van der Poel rijdt misschien de jongste jaren wat zakelijker in de rondte, maar hij haalde toch al flink wat straffe stoten uit. Hieronder een lijstje met wat wij zijn mooiste prestaties vinden. Dat behoeft wel wat uitleg - want je zult bijvoorbeeld zeges in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix missen: we hebben gekeken naar een mix van het belang van de koers en hoe hij er huishield.

1) WK Glasgow 2023

Mathieu van der Poel noemde het WK in Glasgow zijn mooiste overwinning ooit. Wie zijn wij dan om dat in twijfel te trekken? Op een superzwaar kampioenschap reed hij wereldtoppers als Wout van Aert, Tadej Pogacar en Mads Pedersen klink uit het wiel, bouwde binnen no-time een flinke voorsprong uit, viel nog voor een flinke portie heroïek en rondde vervolgens met een voorsprong van een dikke anderhalve minuut op Van Aert af. Het WK staat met stip op 1.

2) Amstel Gold Race 2019

Het filmpje van de Amstel Gold Race van 2019 is ongetwijfeld een van de meest veelbekeken wielerfilmpjes op YouTube ooit. Hoe VDP daar een ogenschijnlijk kansloze situatie rechtzette bezorgt de fans nog altijd kippenvel. Zonder enige steun vanuit de achtergrond reed hij een gat dicht op een kopgroepje met Alaphilippe, Kwiatkowski en Fuglsang om vervolgens zijn eigen sprint te lanceren en voor een uitzinnig thuispubliek naar de winst te stampen. Legendarisch.

3) BinckBankTour 2020

Een dag voor Luik-Bastenaken-Luik (het was het coronaseizoen met die aangepaste kalender), maar dat deerde Mathieu van der Poel niks. Hij vloog erin als een junior. We waren enorm onder de indruk van MVDP's exploot in de Binckbank Tour van 2020.

Hij ging daar in de slotetappe naar Geraardsbergen op 70 kilometer van de streep solo in de aanval, om vervolgens het achtervolgende groepje met kleppers als Küng, Kragh Andersen, Colbrelli en Naesen nipt af te houden. Een thriller. Van der Poel won ook het eindklassement in de BinckBank Tour. Een dag later werd hij doodleuk zesde in L-B-L. Een ongekende fysieke prestatie.

4) Tirreno Adriatico 2020

Mathieu van der Poel heeft het koud. Zeven woordjes die het begin zijn van een van de mooiste wielerdagen van het afgelopen seizoen. Want als Mathieu van der Poel het koud heeft, trekt hij niet zoals 'normale' wielrenners een extra (regen)jackie aan. Nee, Mathieu van der Poel gaat dan hard fietsen om het weer wat warmer te krijgen. Heel hard.

Op 70 kilometer van de streep van de 202 kilometer lange vijfde etappe van de Tirreno (Castellalto-Castelfidardo, de zogenaamde Tappa dei Muri) heeft-ie genoeg gebibberd. Op één van de muurtjes geeft-ie er een snok aan. Alleen de besten kunnen mee. Mannen als Van Aert, Pogacar, Bernal, Higuita, Landa.

Maar MVDP is nog niet klaar. Het tempo ligt te laag in de groep. Op 50 kilometer van de streep sneakt-ie er nog een keer vandoor. Niet een muurtje opknallen. Niet met een splijtende demarrage uit iemand anders wiel. Nee, gewoon harder rijden dan de rest. Nog 50 kilometer, ze geloven het wel. Laat die gekke Matje z'n gang maar even gaan.

Dat hebben ze geweten. Hij doet zichzelf misschien nog wel meer pijn dan de anderen en fietst drie minuten voorsprong bij elkaar. Drie minuten! Het lijkt binnen. We zien een Merckxiaanse Mathieu aan het werk. Vooroorlogse voorsprongen - en meer allitererende superlatieven.

Maar Mathieu is Mathieu; altijd als je denkt dat we het nu wel hebben gehad, volgt er nog een plotwending. In dit geval is het beste eraf bij Van der Poel en komt ene meneer Tadej Pogacar zienderogen dichterbij. De drie minuten smelten als sneeuw voor de zon in Italiaanse regen. Mathieu moet zichzelf nóg meer pijn doen. Hij dóét zichzelf nog meer pijn.

Bij de finish van deze zelfopgelegde sadomasochistische martelarentocht heeft hij nog tien seconden over op Pogacar. Hij ligt hulpeloos op het asfalt en beseft het zelf nog niet, maar wij weten nu: in 2021 waren er zes monumenten; de vijf die we al sinds jaar en dag kennen én Castellalto-Castelfidardo.

De uitslag van die eenmalige klassieker spreekt boekdelen. De namen, maar vooral de tijdsverschillen: 1. Mathieu van der Poel, 2. Tadej Pogacar op 10 seconden, 3. Wout van Aert op 49 seconden, 4. Fabio Felline op 1 minuut 26, 5. Egan Bernal op 2 minuut 7, 6. Davide Formolo op 2 minuut 7, 7. Tim Wellens op 2 minuut 18, 8. Alessandro de Marchi op 2 minuut 18, 9. Mikel Landa op 2 minuut 25, 10. Matteo Fabbro op 2 minuut 45.

Een voor een druppelen ze binnen. Na 13 minuten en 49 seconden komt er onder aanvoering van Alberto Bettiol iets van een pelotonnetje binnen. Het slagveld is niet te overzien.

5) Strade Bianche 2021

Een raketlancering. Niets minder was het. Het leek alsof Julian Alaphilippe stilstond. Hieronder zie je een filmpje met beelden van de finale. Het duurt nog geen twee minuten, maar toch was het een van de strafste stoten van MVDP wat ons betreft.

Het was nog de tijd dat Van der Poel zijn ritten op Strava zette en zijn gegevens tonen aan dat hij een piekwattage haalde van maar liefst 1362 watt, nadat hij eerst bijna tweeënhalve minuut lang al 458 watt heeft getrapt. Van der Poel trapte over de hele koers (4:45 minuten en 55 seconden) een normalized vermogen van 389 watt