Analyse | Een beter parkoers dan dit krijgt Mathieu van der Poel nooit meer in de Tour de France

In de laatste Tour de France kreeg Mathieu van der Poel een parkoers voorgeschoteld waar hij niks mee kon. Niet één lekkere sprint bergop of een Poggio-achtig klimmetje in de finale. Niets, nada. Dus het werd ook niets, nada en nog meer van dat.

Oké, er was natuurlijk die graveletappe. Maar de eerste keer dat een topfavoriet ook daadwerkelijk een soortgelijke etappe wint, moet nog maar eerst gebeuren. Kasseien- of gravelritten in een grote ronde zijn namelijk totaal anders dan in klassiekervorm. Dat heeft Van der Poel als topfavoriet zelf aan den lijven ondervonden.

De Nederlander plaatste zich her en der nog wel eens in een vroege vlucht, maar de simpele conclusie was dat alle etappes of te zwaar, of te licht waren voor de klassiekerkoning. Het enige waarin hij kon uitblinken was het verzorgen van een paar geweldige lead-outs voor Jasper Philipsen. En dat was het dan.

Mountainbike

Van der Poel oogde in de laatste Tour dan ook weinig gelukkig. "Dat is wat overdreven, maar ik had er inderdaad geen hele goede tijd", blikte hij onlangs terug. Het zorgt ervoor dat de Nederlander twijfelt over zijn volgende Tourdeelname. "Misschien is het een goed moment om het mountainbiken weer op te pakken."

Een logische gedachte, want een groot kampioen die tegen zijn zin in een grote ronde moete rijden, dat is natuurlijk geen gezicht. De kans is daarom groot dat Van der Poel volgend jaar niet in de Tour actief is. De mountainbike lonkt voor de volgende sportzomer.

En gelijk heeft 'ie, want het is immers zijn grote liefde. Van der Poel liet eerder ook al vallen op de Spelen in Los Angeles 2028 weer een gooi te doen naar olympisch MTB-goud. Een zomer oefenen kan alvast geen kwaad.

Paradijs voor punchers

Maar toen werd daar het parkoers van de Tour de France van 2025 gepresenteerd. In tegenstelling tot het voor explosievelingen karige rondje van 2024, is dat van volgend jaar een waar paradijs voor punchers. In de eerste week liggen namelijk vier (!) explosieve aankomsten op hen te wachten.

Daar waar de openingsrit in Lille er eentje is voor de sprinters, krijgen de punchers in Boulogne-sur-Mer op dag twee een prachtige finale met meerdere korte klimmen voorgeschoteld. Bovendien hangt daar een gele trui figuurlijk boven de oplopende finish.

Van der Poel kan daarmee dus allereerst Philipsen in het geel helpen, om een dag daarna zelf een dubbelslag te slaan. Daarmee zou hij in twee dagen tijd al een succesvollere Tour rijden dan in de afgelopen twee seizoenen.

Mûr de Bretagne

Vervolgens zijn op dag drie de sprinters weer aan zet, waarna ook etappe vier een finale voor punchers kent. In Rouen gaat het in de laatste kilometers een paar keer steil omhoog, waardoor van een massasprint geen sprake zal zijn.

Na een tijdrit op dag vijf, waar Van der Poel op heroïsche wijze kan proberen het geel te verdedigen - net als in 2021 -, zijn etappe zeven en acht ook weer op maat voor de punchers. Allereerst een steile aankomst in Viré en de dag erna de grote kers op de taart van MVDP: een aankomst op Mûr de Bretagne, waar hij in 2021 op grootse (en emotionele) wijze zegevierde en het geel bemachtigde.

Een eerste week met zo veel aankomsten voor punchers, dat zien we bovendien niet zo vaak. Zelfs niet in de Giro of Vuelta. Dat maakt de keuze van de Nederlander er niet makkelijker op. Wat hij gaat doen? Geen idee, maar als Van der Poel ooit nog een succesvolle Tour wil rijden, dan zal dat volgend jaar moeten. Een beter parkoers dan dit gaat hij nooit meer krijgen.