Column | Dromen over Mathieu en Wout op een tandem

Ik heb weleens gelezen dat je in je dromen verwerkt wat je op een dag hebt meegemaakt. Zo raar was het dus niet dat ik vanochtend wakker werd met het beeld van Mathieu van der Poel en Wout van Aert op een tandem, want dát droomde ik vannacht.

Mathieu zat voorop, terwijl mijn hersens Wout op het achterste zitje hadden neergezet - als ik een Belg was geweest hadden mijn hersens het waarschijnlijk precies andersom gedaan; ook in je droomwereld heb je gewoon een paspoort.

De tandemdroom was hoe ik de E3 Prijs van vrijdag verwerkte. Een prachtige koers, met een machtig Deceuninck-QuickStep-blok. Van eeuwige concurrenten werden Van der Poel en Van Aert daardoor opeens natuurlijke bondgenoten. Met z'n tweeën tegen The Wolfpack - ik kan nu liegen dat ze in mijn droom op de tandem achterna werden gezeten door een bloeddorstige roedel wolven, maar dat was dus niet zo.

Nee, het was een gezellige droom. Ze fietsten in mijn droom over een fietspad in een omgeving die erg op een Waddeneiland leek. Mathieu zwaaide, Wout stak z'n duim omhoog. Ik ontwaakte - met een glimlach.

En daarom heb ik sinds vanochtend voor de rest van mijn leven nog maar één wielerwens. Nee, ik hoef geen Nederlandse Tour-winnaar meer, hoef mijn tijd op de Alpe d'Huez ook niet meer te verbeteren. Ooit nog eens een natte Roubaix zou mooi zijn, maar is geen must meer.

Mathieu en Wout op een tandem, niet in een droom, maar in het echt, dat is wat ik wil.

Over welk carbonnen frame moet ik wrijven voor er een geest uit de trapas tevoorschijn komt die wielerwensen uit laat komen? Vertel het me en ik zal wrijven tot er eelt op m'n handen zit. Weet je wat, ik ga het gewoon doen. Vanaf nu wrijf ik over elk frame dat ik tegenkom. Ja, ik word framewrijver. Desparate times call for desparate measures.

En als ik jou was zou ik met me meewrijven, want het is denk ik voor de hele wielerwereld een must see. Je moet namelijk niet uitsluiten dat ze samen op die tandem door de geluidsbarrière knallen...