“Een dreun. Hiervan zal ik toch wel even mentaal moeten bekomen", zegt Evenepoel tegen Het Laatste Nieuws. Oké, twintig seconden is het einde van de wereld niet. En verliezen van een ploegmaat is geen schande. Maar eerlijk: ik had graag zelf gewonnen. Het doet pijn, omdat ik er mijn zinnen op had gezet en er veel energie heb in gestoken. Deze tijdrit maakt één ding duidelijk: dat ik nog een pak werk heb voor de Olympische Spelen in Tokio, zeker wat de langere inspanningen betreft. Daar moet ik niet flauw over doen. Gelukkig heb ik nog een maand. Ik ga die maand heel goed gebruiken. Aan mijn mindset verandert alvast niets. Ik wil dit even laten bezinken."
Evenepoel had duidelijk last van de hitte, maar de renner van Deceuninck-Quick Step roept geen excuses in.
“In Tokio zal ik met gelijkaardige omstandigheden worden geconfronteerd. Nóg heter. En een nóg hogere luchtvochtigheid. Ach, dit hoort ook bij het leven. Soms verlies je, soms win je. Vandaag verlies ik. Van een renner die beter was dan ik.”
- cor vos