Tour | Voor het eerst boven de 2000 meter! Alles wat je moet weten over etappe 9: Cluses-Tignes

Parkoers (finish tussen 17.30 en 18.15)

Door de steile bergen was de eerste rit in de Alpen zwaar, maar de tweede etappe is nog uitdagender. De finish ligt in de negende rit namelijk bergop. De eerste twintig kilometer verlopen nog vlak, maar vanaf dan is het voornamelijk klimmen en dalen.

Met de Col des Saisses (10 kilometer aan 6,3 procent) begint de eerste écht lange beklimming van de dag na zo’n veertig kilometer. Nadien volgen de Col du Pré (12,5 kilometer aan 7,9 procent) en Cormet de Roselend (5,9 kilometer aan 6,6 procent), maar de top van de Roselend is op liefst zestig kilometer van het einde. Er volgt nog een tussenstuk van veertig kilometer waar je als klassementsrenner niet alleen moet komen te zitten. Een goede ploeg gaat nodig zijn in de rit naar Tignes.

Dat de beklimming naar Tignes op de route van de Tour de France 2021 ligt, was te verwachten. De bergetappe die in 2019 tijdens volle inspanning werd geannuleerd vanwege hevige regenval zou eindigen in Tignes. De slotklim is vrij onregelmatig. De eerste tien kilometer schommelen tussen de vier en acht procent en halfweg gaat er zelfs een stukje naar beneden en kunnen de renners twee kilometer lang op adem komen.

Na die relatieve rustpauze komen de zwaarste stukken. De moeilijkste kilometer loopt aan 9,1 procent omhoog. De laatste twee kilometer vlakken vervolgens weer af. De beklimming naar Tignes is in ieder geval niet het zwaarste wat het peloton te wachten staat. Voor de renners van Jumbo-Visma kent de klim geen geheimen meer, want zij verbleven er voorafgaand aan de Tour op hoogtestage.

Profiel

Profiel slotklim

Historie

Zowel in 2005 als 2006 had Michael Rasmussen al via een mooie solo een ritzege geboekt in de Tour de France. Die jaren won hij ook de bollentrui en in 2005 eindigde hij uiteindelijk zelfs zevende in het klassement, maar een winnaar van de Tour de France zag men niet in hem.

In 2007 wordt hij ook niet direct als favoriet aangemerkt, want de ogen zijn vooral gericht op Alexandre Vinokourov, die volgens de kenners de kans van zijn leven heeft om zich op het hoogste schavot te rijden in Parijs. De Kazach zakt er desondanks doorheen in de rit naar Tignes.

Echt rekening wordt er nog niet gehouden met Rasmussen, maar de Deen zelf is na de rit helder over zijn doel: hij wil de gele trui naar Parijs brengen. Na de tijdrit heeft Rasmussen nog een voorsprong van een minuut op nummer twee Cadel Evans, maar een dag later blijken de vooraf tot favoriet aangemerkte klassementsrenners zich te hebben vergist in de sterkte van Rasmussen.

Hij rijdt samen met Alberto Contador iedereen op een hoop. De afloop is bekend: de gele trui zit stevig om de Rabobank-renner zijn schouders, maar omdat hij heeft gelogen over zijn verblijfplaats voor de Tour de France wordt hij uit koers gehaald. “Die mij ontnomen eindzege neem ik mee in mijn graf. Wielrennen gaf mijn leven zin, vergeet dat niet, het was het podium waarop ik naar onsterfelijkheid zou reiken”, vertelde Rasmussen vorig jaar in Bahamontes.

Nederlands succes

De negende etappe start weliswaar in Cluses, maar na een ruime tien kilometer doorkruisen de renners Sallanches, ook wel de stad van de Mont-Blanc genoemd. Door de ligging van de stad is het een populair gebied om te wintersporten, maar ook met de wielersport heeft Sallanches een rijke geschiedenis.

Meermaals finishte een etappe van het Critérium du Dauphiné in Sallanches, maar de plek is bovenal bekend als organisator van de wereldkampioenschappen van 1964 en 1980. Die laatste werd gewonnen door Bernard Hinault, terwijl in 1964 Jan Janssen Nederlands succes bezorgde.

Tegen Wieler Revue vertelde hij vorig jaar over zijn triomf in Sallanches. “Poulidor ging op de laatste helling aan en ik ben hem gaan halen en ging ernaast rijden. Ik keek hem aan om een beetje te bluffen, maar hij reageerde helemaal niet. Samen met de Italiaan Vittorio Adorni kwamen we als eerste boven. Ik zag Adorni en Poulidor niet veel later met elkaar praten, maar ik verstond het niet aangezien ik iets achter ze reed. Later hoorde ik dat Poulidor de sprint zou aantrekken voor Adorni. Aangezien ik dat had gezien was ik extra alert in de finale. Natuurlijk was ik zenuwachtig op het einde, ook omdat het peloton vrij dicht achter ons zat. Ik ging op tweehonderd meter van de meet aan en reed voorbij alsof ze stilstonden. Er was geen fotofinish nodig en het bleek kat-in-het-bakkie."