Matteo Trentin luidt de noodklok over 'verkeersjungle': 'Je weet nooit hoe je thuiskomt, normaal of op je rug in een of andere ambulance' 

Het ongeval van Egan Bernal waarbij hij ernstige rugkwetsuren opliep is slechts het meest recente voorbeeld van hoe gevaarlijk het op de openbare weg kan zijn voor wielrenners en fietsers. Eerder deed veldrijdsters Ceylin del Carmen Alvarado ook al haar zegje over haar ervaringen op de Belgische wegen.

Lees ook: Ceylin del Carmen Alvarado: 'Ik word tijdens trainingen bijna standaard van de weg gereden'

Nu is het aan de altijd maatschappelijk betrokken Italiaan Matteo Trentin om de noodklok te luiden. Tegenover Cycling Weekly zegt hij dat het soms meer op een jungle lijkt als hij gaat trainen dan op een veilige trainingsomgeving.

"Het is een jungle en iedereen weet het. We worden daar elke dag opnieuw mee geconfronteerd. Elke keer als je gaat trainen, weet je niet hoe je thuiskomt: gewoon normaal of op je rug in een of andere ambulance. We moeten meer en meer zorg dragen voor onze wegen. Het wordt alleen maar erger, met meer auto’s en meer nerveuze mensen."

Hij geeft een voorbeeld uit de praktijk over iets wat hij vaak meemaakt. "Ik kan al niet meer tellen hoe vaak een auto mij gepasseerd heeft om dan meteen rechtsaf te slaan. Of om tien meter verder hard te remmen voor een verkeersdrempel. Mensen stressen in de auto echt om niks. Als je ziet dat er veel fietser op de weg zijn, neem dan een extra vijf minuten tijd. Wees wat kalmer. Dat zou al helpen."

De toekomst van z'n kinderen

De Italiaan zegt dat zeker niet alleen maar aan zichzelf. Hij denkt ook aan z'n eigen kinderen en andere mensen die gewoon op de fiets stappen om van A naar B te komen.

"Ik heb nu twee kinderen, maar niet veel mensen vinden het nog plezant om hun kinderen de weg op te sturen met de fiets. En wat gebeurt er dan in de toekomst? Het wielrennen moet daar echt mee bezig zijn."

Trentin is betrokken bij de sport en het fietsen in het algemeen. Hij is actief in allerlei commissies en in die hoedanigheid gaat het ook vaak over veiligheid op de weg.

"Als ik overleg met de Italiaanse wielervakbond, dan praten we bijna nooit over onszelf. We hebben het dan vaak over waarom kinderen niet met hun fiets naar school of het park gaan. Of waarom een vrouw niet per fiets gaat shoppen of werken. Simpel: omdat ze bang zijn voor hun eigen leven."