Aanwezig en toch afwezig: grote namen die anoniem in de buik van het Tourpeloton wonen

Al meer dan een week lang gaat het over het fenomeen Van Aert, de concurrenten Pogacar en Vingegaard, de pech van Roglic en de zalige Quick Step comeback kids Lampaert en Jakobsen.

Maar over wie wordt er dan gezwegen of in andere toonaarden gesproken? Welke renners oogsten op dit moment alleen kritiek of anonimiteit in plaats van de verwachte lof? Een overzichtje.

Zelden dat een renner uit vorm zo vaak in beeld wordt genomen. Het gaat over Mathieu van der Poel, die naar de beste variant van zichzelf zoekt. Kreeg al een hele reeks Van der Poel-etappes voorgeschoteld, maar beperkte zich tot volgen, lossen of machinist spelen in de Philipsen-trein.

De oorzaak ligt voor de hand. Wie nagenoeg een volledige winter noodgedwongen de fiets aan de kant laat, krijgt ooit de rekening gepresenteerd. Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen werden – fantastisch en onverwacht overigens - gewonnen op talent en wilskracht, niet op conditie. Dat blijkt nu.

Lotto-Soudal heeft een aantal grote namen mee die het vooralsnog houden bij proberen. Ouderdomsdeken Philippe Gilbert laten we buiten beschouwing. Caleb Ewan sprint momenteel op de tweede rij en Tim Wellens deed pogingen om mee te zijn in de vlucht maar miste het juiste vliegtuig.

Bij Bahrain Victorious mag het ook wat meer zijn. De naam van krachtpatser Matej Mohoric hebben we deze Tour niet eens horen vallen. Ook die van Damiano Caruso werd nog niet uitgesproken, maar hij staat wel geruisloos 14^de in het klassement. Afwachten of hij zich nog kan doorzetten.

Mads Pedersen van Trek-Segafredo moet malcontent rondrijden. In Denemarken werd hij een keer derde en zesde, maar de verhoopte gele trui kwam er niet. Je kan niet zeggen dat hij zich roemloos voortbeweegt, maar de blakende conditie van de Baloise Belgium Tour lijkt toch weg te zijn. Hij rijdt al een heel seizoen wisselvallig en kan uit het niets weer een topresultaat laten optekenen.

Ploegmaat Bauke Mollema laat verrassend snel los op zijn terrein: het oplopend asfalt. Reed een opvallend goede openingstijdrit maar kreeg zijn benen niet onder controle in de zware etappes. Zou hij de loodzware Giro nog met zich meedragen? (Hij werd natuurlijk een beetje snotterig, dus ook dat zal hem parten hebben gespeeld).

Israel Premier Tech slaakte een diepe zucht toen Simon Clarke onverhoopt de etappe naar Arenberg won. Voor de rest: armoede troef bij dit steenrijke team. Chris Froome harkt, Michael Woods krasselt, Jakob Fuglsang zwemt. Grote namen… maar uit een andere generatie.

Peter Sagan van TotalEnergies beukte zich de eerste dagen door het peloton als een volwaardige concurrent voor het groen. Maar dan, richting Arenberg, liep het mis en hij verscheen nooit meer vooraan in de koers.

Een echt goeie Sagan gaat ook in heuvelritten op zoek naar groene punten, maar de klasse van Van Aert ontneemt hem blijkbaar alle goesting. Anthony Turgis, zijn ploegmaat, lijdt na enkele valpartijen. Hij loopt steevast bij de laatste dertig renners van het peloton binnen.

Een laatste naam nog: Pierre Rolland van B&B. Erg aanwezig in de Dauphiné als winnaar van de bollentrui. De voorbije anderhalve week werd zelfs zijn schim nog niet waargenomen, ook al ging het flink bergop.

Nog heel wat naam en faam in de markt te zetten en/of te redden dus. Er resten nog twaalf koersdagen om in het oog te springen.