Column | Een dominant Jumbo-Visma staat niet gelijk aan een zich doperend Jumbo-Visma

Wout van Aert kreeg een vergelijkbare stelling en noemde het een shit question, een klotevraag. Nochtans moet hij als uithangbord van de grootste wielerformatie ter wereld begrijpen dat men er naar hinkelt. Je mag het verleden, waarin Jumbo Vismaiaanse prestaties gevolgd werden door dopingbekentenissen, niet wegwissen met een nors antwoord.

Het wordt nog erger. Als de dominantie aanhoudt – en niets doet vermoeden dat het niet zo is – dan krijgt het team iedere keer opnieuw dezelfde opmerking op het bord. Dat is, hoe jammer ook, de tol van een allesverpletterende ploeg die andere wielerformaties doet verbleken. Zelfs de reuzen Ineos, UAE en Quick-Step hinkelen achterop.

Want, uiteindelijk ligt het antwoord op de vraag van Sammy Neyrinck daar. Jumbo Visma perfectioneert al jarenlang slaap-, eet- en trainingsgewoontes. Ze koppelen dat aan een onwrikbare groepsdynamiek die ze onder meer met talloze hoogtestages opbouwen.

En uiteraard hebben ze een schare wereldrenners die nauwgezet alle planningen, grammetjes, wattages, uren en frequenties aanhouden. Wielerrobotica misschien, maar het werkt, zonder dat de coureurs hun menselijkheid verliezen.

Wetenschappelijke wieldominantie

Kan wielerdominantie anno 2022 niet gestoeld zijn op een dopingprogramma, maar wel op een doorgedreven wetenschappelijke benadering? Volgens ons wel. Meer nog, toen de weg naar illegale middelen werd afgesloten, ging er meer budget naar het uitwerken van legale verbetertechnieken.

Het is een vreemd zicht om met een calculator naast het buffet te staan, maar het mag. Loodzwaar is het om van de ene hoogtestage in de andere te rollen, maar het is niet fout. Overrompelend lijkt het om op elke halve meter langs het parcours een verzorger met bidons te zien staan, maar het spaart de renners wel energie. Vele marginal gains vormen uiteindelijk fundamental gains.

Kritiek op zoveel machtsvertoon verwijst – logisch – altijd naar het dopingspook rond de eeuwwisseling. Men zoekt oude EPO-records, stelt vast dat men die verbreekt en smijt er verdachtmakingen tegenaan. Fout uiteraard. Geen enkel record staat voor de eeuwigheid. Ook geen dopingrecords of topprestaties met nadien afgekeurde materialen.

Kijken we even naar het werelduurrecord. Er was een tijd met Graeme Obree en Chris Boardman. Zij fietsten in de jaren 90 met halve wasmachines die erg aerodynamisch bleken, naar een record van meer dan 56 kilometer per uur. De UCI greep in en erkende alleen nog maar records op een conventionele fiets.

De eerste die het opnieuw probeerde was … Chris Boardman, in 1996. Hij strandde op 49km per uur, maar liefst 7km per uur minder dan zijn ‘wasmachinechrono’.

23 jaar later knalde Victor Campenaerts naar 55,089 km/u. Deze keer met racefietsen en een professionele begeleiding. Die mannen komen dus stevig in de buurt van de 56 kilometer van Boardman en Obree. Hebben ze iets fouts gedaan? Helemaal niet. Zij profiteren gewoon van hun talent. En van de vooruitgang in allerlei technologische, medische, fysische, vestimentaire en gastronomische wetenschappen. Daar is niets verdachts aan.

Het zwemmen maakte iets dergelijks mee. In 2008 verschenen er supersnelle zwempakken, waarmee het ene na het andere wereldrecord sneuvelde. Toen de internationale zwemfederatie de pakken verbood vielen de records even stil. Om ze daarna toch weer te verbreken door ‘gewone’ zwemmers. Doping? Neen, vooruitgang.

Onschuld primeert

Er is momenteel geen enkele reden om Jumbo Visma renners te verdenken. Het voelt ongemakkelijk en het lijkt ongelooflijk. Maar dat geldt eveneens voor hun doordachte en spartaanse principes die blijkbaar hun vruchten afwerpen. Onschuld primeert, tot schuld blijkt.

Bovendien, op enkele renners in de marge na, verschenen er de voorbije jaren nauwelijks dopinggevallen in het wielrennen. In een sport die zo onder het vergrootglas ligt, is dat opmerkelijk. Het moet dan toch zijn dat men niets vindt, ook niet bij Jumbo Visma. Net als de ploegdokters zijn dopingjagers geen uilen.

Als er opnieuw een groot dopingschandaal zou losbarsten, dan hebben ook de dopinginstanties boter op hun hoofd. Je zou namelijk enig proactief handelen verwachten na de recente geschiedenis. Net zoals de sport zelf, mogen we ervan uitgaan dat ook labo's hun methodes verfijnen en professionaliseren.

Jumbo Visma mag zich aan een spervuur van vragen en verdachtmakingen verwachten de komende jaren. Als hun imago in die tijd clean blijft, moeten ze daar boven leren staan, zonder gemor.