Joris Nieuwenhuis over motivatieproblemen: 'Als ik de ploegdokter niet had gebeld, had het goed gekund dat ik was gestopt'

Het is in de wielerwereld gelukkig steeds normaler geworden om over mentale problemen te praten. Tom Dumoulin deed het, maar ook Peter Sagan vertelde onlangs dat hij met depressieve verschijnselen kampte vorig jaar. Ook Joris Nieuwenhuis, die sinds dit jaar weer crosst voor Baloise-Trek Lions, kende een zeer moeilijk 2022. Hij reed namens Team DSM best aardig op de weg, maar voelde zich daar niet thuis.

In de podcast De Schuine Kant vertelt hij erover. "Ik kwam erachter dat wegwielrennen niet is wat ik nog jaren wilde doen", aldus Nieuwenhuis. "Dat heeft met het vele reizen te maken, maar wat ook een reden was, was dat ik me totaal niet meer prettig voelde bij de handelingen die ik moest doen in de koers. Als knecht was het mijn taak om onze plekken te verdedigen."

Dat kwam onder meer naar voren tijdens de Ronde van Vlaanderen. "Als je vooraan wil zitten op de Oude Kwaremont moet je je ellebogen gebruiken. Er gebeurt zoveel om je heen en het gaat zo hard. Ik kreeg iedere koers te horen: 'Fysiek ben je in orde, maar als je een stap wil zetten, zal je echt je ellebogen moeten gaan gebruiken.' Ik dacht eerst: ik moet eraan werken, maar ik kwam erachter dat het niet is wie ik ben en het is me heel erg tegen gaan staan."

Motivatieproblemen

Op het moment dat Nieuwenhuis dat merkte bij zichzelf, schrok hij zich een hoedje. "Ik had het er heel moeilijk mee op dat moment. Ik heb heel dicht gestaan bij helemaal stoppen. Er hoefde niet veel meer te gebeuren. Ik vond het bijvoorbeeld heel moeilijk om te trainen, want ik dacht: waar doe ik het voor? Die constante gedachten zorgden ervoor dat ik na twee uur fietsen helemaal op was. Ik wilde het helemaal niet meer."

Nieuwenhuis pakte de telefoon en belde met de ploegdokter van Team DSM. "Ik zei: 'Het gaat niet goed met me en kun je mij misschien helpen?' Toen zijn we samen met een psycholoog een traject gestart waarin we gezocht hebben hoe ik verder zou moeten. Het kostte meer moeite dan het lijkt om die stap naar de cross te zetten. Als ik dat belletje naar de ploegdokter niet had gedaan, had het goed gekund dat ik helemaal niet meer op een fiets zou zitten nu."