Jan Ullrich praat over dopinggebruik: 'Het was niet gemakkelijk om zoveel jaren te zwijgen'

Weliswaar bekende de Tourwinnaar van 1997 in het verleden doping te hebben gebruikt, maar daar liet hij het verder ook bij. Het paste bij zijn zwijgzame karakter. De laatste jaren is hij opener geworden, mede doordat hij een heel zware periode achter de rug heeft met veel gebruik van alcohol en cocaïne. In gesprek met Stern vertelt hij nu gezond en gelukkig te zijn.

De verhalen zijn bekend: Ullrich die op Mallorca werd opgepakt omdat hij het huis van zijn buurman wilde binnendringen, een verjaardagsfeest op Cuba dat uit de hand liep en zelfs een ongeluk dat hij veroorzaakte. "De crash in 2018 kostte me bijna mijn leven, ik heb veel verloren. Destijds wilde ik niet zien dat ik op weg was mezelf te vernietigen. Ik was niet ver van de dood. Het is een mysterie hoe ik het heb overleefd."

Mede door de hulp van eeuwige concurrent Lance Armstrong kwam Ullrich beetje bij beetje erbovenop. En de dreiging dat hij zijn kinderen niet mocht zien, deed hem helemaal inzien dat hij hulp nodig had. Het doet hem komen bij zijn dopingverleden, want dat speelde mee in zijn gedrag, vertelt hij tegen Stern. "Mijn advocaten adviseerden me om te zwijgen. Ik heb hun advies opgevolgd, maar heb lange tijd onder de gevolgen geleden."

Unsere (gefallenenen?) Sporthelden: #JanUllrich spricht #exklusiv über Doping, Drogen, Totalabsturz und Wiedergeburt - und „Der Fall #Zverev“: Glamour-Liebe und Gewalt-Vorwürfe @sternde @stern_RECHERCHE pic.twitter.com/H5X3hlW5QA

— Gregor Peter Schmitz (@GPSchmitz) November 21, 2023

"In 2006 kon ik niet praten omdat ik geen verrader wilde zijn: als ik had gesproken, had ik veel mensen meegesleurd in mijn val. Het was niet gemakkelijk om zoveel jaren te zwijgen. Mijn verleden woog zwaar op mijn ziel."

Wijdverspreide perceptie

Net voor de Tour de France 2006 werd Ullrich verboden te starten, nadat Operacion Puerto aan het licht was gekomen. Een jaar later stopte hij. In 2013 bekende Ullrich het gebruik van doping. "Mij werd geleerd: je bent goed en hebt een enorm talent, je traint met veel toewijding en je hebt alle vaardigheden die nodig zijn. Maar als je je op dit niveau wilt handhaven, moet je meedoen. De wijdverspreide perceptie in die tijd was dat het zonder hulp zou zijn alsof je enkel gewapend met een mes naar een vuurgevecht zou trekken."

"De algemene houding was: hoe ga je overleven in een koers als je niets neemt? Dan rijd je in het peloton en weet je dat je waarschijnlijk één van diegenen bent die voor niets koersen."